Hrvoje Šarinić
Hrvoje Šarinić (ur. 17 lutego 1935 w Sušaku[1], zm. 21 lipca 2017 w Zagrzebiu[2]) – chorwacki polityk i inżynier, posiadający również obywatelstwo francuskie[3]. Działacz Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej (HDZ), premier Chorwacji w latach 1992–1993.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 lutego 1935 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
21 lipca 2017 |
| Premier Chorwacji | |
| Okres |
od 12 sierpnia 1992 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Życiorys
edytujUrodził się w Sušaku, gdzie jego ojciec był burmistrzem i działaczem Chorwackiej Partii Chłopskiej. Po II wojnie światowej i śmierci ojca jego rodzina została pozbawiona majątku przez władze komunistyczne. Ukończył budownictwo na Uniwersytecie w Zagrzebiu, po czym pracował jako inżynier. W 1963 uzyskał trzymiesięczne stypendium we Francji, pozostał na emigracji, otrzymując później francuskie obywatelstwo[3]. Pracował we francuskich przedsiębiorstwach we Francji i Republice Południowej Afryki. Pełnił m.in. funkcję dyrektora generalnego firmy budującej elektrownie atomowe, jak również kierował budowami elektrowni[3][4]. W latach 80. reprezentował francuski przemysł atomowy w Chorwacji, następnie był dyrektorem zarządzającym koncernu budowlanego w Maroku[3].
W 1989 zaangażował się w działalność polityczną w ramach Chorwackiej Wspólnoty Demokratycznej. Stał się jednym z najbliższych współpracowników Franja Tuđmana. W 1990 po objęciu przez lidera HDZ urzędu prezydenta Hrvoje Šarinić został szefem jego kancelarii[3].
12 sierpnia 1992, po zwycięstwie HDZ w wyborach parlamentarnych, został powołany na premiera Chorwacji w miejsce Franja Greguricia. Urząd ten sprawował do 3 kwietnia 1993[5]. Jego gabinet urzędował w okresie działań wojennych w Chorwacji oraz Bośni i Hercegowinie, a także problemów gospodarczych wynikających z wysokiej inflacji. Kontrowersje wzbudziła przeprowadzona w tym czasie prywatyzacja dziennika „Slobodna Dalmacija”[1].
Po odejściu ze stanowiska powrócił do administracji prezydenckiej. Kierował zespołem negocjacyjnym w rozmowach z Serbami z Republiki Serbskiej Krajiny, w ramach tajnych misji pokojowych kilkanaście razy spotykał się ze Slobodanem Miloševiciem. Wziął także w 1995 udział w podpisaniu ugody z Erdut. Na prośbę schorowanego prezydenta pozostał w jego kancelarii. Odszedł z niej ostatecznie w 1998 na skutek konfliktu z politykiem HDZ Iviciem Pašaliciem, którego w tym sporze wsparł Franjo Tuđman[3]. Od 2000 krótko działał w nowo powołanym Centrum Demokratycznym[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Hrvoje Šarinić. moljac.hr. [dostęp 2017-04-09]. (chorw.).
- ↑ Umro je Hrvoje Šarinić, bivši premijer i Tuđmanov suradnik. 24sata.hr, 21 lipca 2017. [dostęp 2017-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-07-22)]. (chorw.).
- ↑ a b c d e f g Hrvoje Šarinić. vecernji.hr. [dostęp 2017-04-09]. (chorw.).
- ↑ Marian B. Michalski, Leksykon państw świata '93/94, Wydawnictwo Kronika, Warszawa, 1993, s. 89.
- ↑ Vlada: 4: predsjednik Vlade: Hrvoje Šarinić. hidra.hr. [dostęp 2017-04-09]. (chorw.).