Hubert Girault
Hubert Girault (ur. 13 lutego 1957 w Saint-Maur-des Fossés we Francji) – szwajcarski chemik, profesor na Politechnice Federalnej w Lozannie. Kierownik grupy badawczej Laboratoire d’Electrochimie Physique et Analytique działającej w dziedzinie elektrochemii miękkich interfejsów (z ang. soft interface), technik „Lab-on-a-Chip”, chemii bioanalitycznej, spektrometrii masowej, wymuszonego rozkładu wody, redukcji CO2 oraz baterii przepływowych.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Alma Mater | |
| Elektrochemik | |
Girault jest autorem ponad 500 publikacji naukowych z liczbą cytowań przekraczającą 15 000 oraz wskaźnikem Hirscha 63. Jest autorem podręcznika zatytułowanego: „Electrochimie: Physique et Analytique”, który został wydany w języku angielskim pod tytułem „Analytical and Physical Electrochemistry”, a także autorem 17 patentów. Jest także profesorem zwyczajnym w Engineering Research Center of Innovative Scientific Instruments. Pracuje dodatkowo jako profesor wizytujący w ENS Cachan (Paryż), Fudan University (Chiny), Kyoto University (Japonia), Uniwersytecie Pekińskim (Chiny) oraz Xiamen University (Chiny).
Kariera akademicka
edytujHubert Girault ukończył studia Inżynierii Chemicznej z tytułem inżyniera w Grenoble Institute of Technology w 1979 roku. Trzy lata później uzyskał stopień doktora na University of Southampton (Anglia) na podstawie pracy zatytułowanej „Interfacial studies using drop image-processing techniques"[1]. Od 1982 do 1985 roku pracował jako doktor na University of Southampton, a następnie został wykładowcą chemii fizycznej na Uniwersytecie w Edynburgu. W 1992 został profesorem chemii fizycznej na Politechnice Federalnej w Lozannie, gdzie kontynuuje pracę jako wykładowca. Jest on także założycielem i kierownikiem grupy badawczej Laboratoire d’Electrochimie Physique et Analytique (www.lepa.epfl.ch). W 1995-1997 oraz 2004-2008 dwukrotnie pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Chemii, zwanego obecnie jako Institute of Chemical and Engineering Science (ISIC). W latach 1997–1999 oraz 2001-2004 dwukrotnie pełnił również funkcję Szefa Komisji Nauczania Chemii do Spraw Edukacji Chemii i Inżynierii Chemicznej na EPFL, obecnie Zakładu Chemii i Inżynierii. W 1999-2000 był także Dyrektorem Studiów Doktoranckich na Wydziale Chemii na Politechnice Federalnej w Lozannie[2]. W okresie 2011–2014 pełnił funkcję Dziekana Studiów Inżynierskich i Magisterskich na EPFL oraz nadzorował kompleksową reformę nauczania rozpoczynającą się w 2013 roku. Zmiany te obejmują wprowadzenie nowego programu nauczania dla studentów pierwszego roku, w którym dwie trzecie zajęć stanowią zajęcia ogólne dla wszystkich kierunków, a nowy program studiów inżynierskich skupia się na konkretnych wykładach, kursach i praktycznych laboratoriach. Był zaangażowany w restrukturyzację programu nauczania studiów magisterskich oraz wprowadzenie Masowych Otwartych Kursów Online (z ang. MOOC) dla niektórych przedmiotów.[3]. Nadzorował ponad 60 doktorantów. Jego wykłady stanowią podstawę podręcznika zatytułowanego „Electrochimie Physique et Analytique”, który został również przetłumaczony na język angielski pt.: „Analytical and Physical Electrochemistry”[4].
W latach 1996 oraz 2001 był redaktorem Journal of Electroanalytical Chemistry, które w tamtym okresie było jednym z najważniejszych czasopism w tej dziedzinie. Jest wiceprzewodniczącym w Presses Polytechniques et Universitaires Romandes[5]. Obecnie jest członkiem wielu zespołów redakcyjnych oraz pełni funkcję zastępcy redaktora nauk chemicznych (ang. Associate Editor of Chemical Science) w Royal Society of Chemistry[6]. Był przewodniczącym Wydziału Chemii na EUCHEMS (2008-2010)[7]oraz przewodniczącym podczas corocznego spotkania International Society of Electrochemistry, które odbyło się w Lausanne w 2014 roku[8].
Cytowania i nagrody
edytujPrace Profesora Girault są cytowane ponad 15 000 razy oraz posiada wskaźnik Hirscha równy 63[9].
W 2006 roku został odznaczony Medalem Faradaya przez Royal Society of Chemistry[10].
Przypisy
edytuj- ↑ H.H. Girault, Interfacial studies using drop image processing techniques., 1982 [dostęp 2017-02-20].
- ↑ Hubert Girault : Contacts [online], people.epfl.ch [dostęp 2017-02-20].
- ↑ Paul J. Dyson, Editorial, „CHIMIA International Journal for Chemistry”, 65 (9), 30 września 2011, s. 636–637 [dostęp 2017-02-20].
- ↑ Analytical and Physical Electrochemistry [online], CRC Press [dostęp 2017-02-20] (ang.).
- ↑ La Fondation | PPUR – EPFL Press [online], fondation.ppur.com [dostęp 2017-02-20] (fr.).
- ↑ Royal Society of Chemistry, The Chemical science editorial board members [online], www.rsc.org, 23 lutego 2016 [dostęp 2017-02-20] (ang.).
- ↑ https://chimia.ch/index.php?option=com_phocadownload&view=category&download=536:2008-03&id=138:2008-03&lang=en
- ↑ Thierry Lenzin/Gil Bourgeois, International Society of Electrochemistry, Annual Meeting [online], annual65.ise-online.org [dostęp 2017-02-20] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-08].
- ↑ Girault Hubert H. - Google Scholar Citations [online], scholar.google.ch [dostęp 2017-02-20].
- ↑ The Faraday Medal [online], www.rsc.org [dostęp 2017-11-18] (ang.).