ISU-122radzieckie działo samobieżne z okresu II wojny światowej.

ISU-122
Ilustracja
ISU-122
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ pojazdu

ciężkie działo pancerne

Trakcja

gąsienicowa

Załoga

5 osób

Historia
Prototypy

1943

Produkcja

1943–1945

Egzemplarze

1735 szt.

Dane techniczne
Silnik

Wysokoprężny, 4-suwowy, widlasty, 12-cylindrowy W-2-IS o mocy 520 KM

Transmisja

Mechaniczna

Poj. zb. paliwa

Zasadnicze: 520–560 l, dodatkowe: 300 l.
Paliwo: olej napędowy
Zużycie paliwa: 65–75 l/godz. pracy silnika

Pancerz

Spawany z płyt walcowanych
Przód kadłuba: 60-90 mm, boki: 60–90 mm, tył: 60 mm, dno i góra: 20–30 mm

Długość

9,85 m

Szerokość

3,07 m

Wysokość

2,48 m

Prześwit

0,45–0,47 m

Masa

45,5 t

Moc jedn.

11,9 KM/t

Nacisk jedn.

0,81–0,82 kG/cm²

Osiągi
Prędkość

35 km/h na drodze

Zasięg pojazdu

220 km na drodze
80 km w terenie

Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.)

130–150 cm

Rowy (szer.)

250–270 cm

Ściany (wys.)

100–120 cm

Kąt podjazdu

36°

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 armata 122 mm D-25S (30 naboi), 1 wkm DSzK wz.1938 kal. 12,7 mm (250 naboi), 1-2 pistolety maszynowe PPSz kal. 7,62 mm (1491 naboi), 25 granatów ręcznych F-1
Użytkownicy
ZSRR, Polska

Historia

edytuj

Aby zwiększyć siłę ognia czołgu IS-2, postanowiono zamontować na jego podwoziu haubicoarmatę kalibru 152 mm. Problemy techniczne ominięto rezygnując z obrotowej wieży. W ten sposób powstało działo samobieżne ISU-152. Ponieważ powstawało więcej kadłubów niż dział 152 mm, zdecydowano się montować poddane modyfikacji armaty 122 mm wzór 1943/1944. Działa pozbawiano hamulca wylotowego, a ich zamek śrubowy zamykano ręcznie. Nowy typ pojazdu wszedł do produkcji w końcu 1943.

Rok później powstała przeznaczona dla czołgu IS-2 armata D-25T (wz. 1943) kalibru 122 mm. Ponieważ nadal dostarczano zbyt małe ilości dział 152 mm, postanowiono montować nowo powstałe armaty 122 mm oznaczane jako D-25S w kadłubach ISU. Nowe działo z hamulcem wylotowym i półautomatycznym zamkiem klinowym znacznie zwiększyło szybkostrzelność. Zmodyfikowane działa, oznaczane ISU-122S, weszły do produkcji wiosną 1944.

Wszystkie trzy działa (ISU-152, ISU-122 i ISU-122S) miały wspólny kadłub, zawieszenie, silnik, układ transmisji, wyposażenie elektryczne i radiowe z czołgiem IS-2, co znacząco ułatwiało produkcję[1].

 
122 mm armata wz. 1931/37

Służba

edytuj

ISU-122, dzięki potężnemu uzbrojeniu, okazał się dobrym niszczycielem czołgów, jednak do jego słabych stron należały duży martwy kąt znajdujący się poza szczelinami obserwacyjnymi oraz trudności w poruszaniu się w terenie (przyczyną była długa lufa).

W muzeach

edytuj

Działa samobieżne ISU-122 są eksponowane w następujących polskich muzeach:

Inne zachowane pojazdy
  • Działo samobieżne-pomnik w Malborku, nr taktyczny 1010

Przypisy

edytuj
  1. Евгений Болдырев: Самоходные установки ИСУ-122 и ИСУ-152. THE RUSSIAN BATTLEFIELD, 02-08-2011. [dostęp 2011-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-12-31)]. (ros.).

Bibliografia

edytuj
  • Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945-1960 : skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.