Iddingsyt
Iddingsyt – minerał należący do gromady krzemianów.
Próbka perydotytu; przykład przekształcania oliwinu (zielony) w iddingsyt (brązowy) w procesie wietrzenia chemicznego. | |
Właściwości chemiczne i fizyczne | |
Skład chemiczny |
MgO·Fe2O3·3SiO2·4H2O[1] |
---|---|
Twardość w skali Mohsa |
3,0 |
Układ krystalograficzny | |
Gęstość minerału |
2,50-2,84 g/cm³ |
Właściwości optyczne | |
Barwa |
rdzawa, czerwonobrunatna, czasami zielonawa |
Nazwa minerału pochodzi od nazwiska amerykańskiego petrologa Josepha Paxson Iddingsa (1857–1920)[2].
Właściwości
edytujWystępuje w skupieniach blaszkowych, płytkowych. Jest izotropowy optycznie, a pod mikroskopem w płytkach cienkich wykazuje ściemnianie proste[3] oraz pleochroizm. Jest silnie dwójłomny. Jest żelazową odmianą antygorytu, tworzącą pseudomorfozy po oliwinie. Forma przejściowa oliwinu do tlenków i wodorotlenków żelaza (hematytu i goethytu) wymieszanych z minerałami ilastymi.
-
przy zastosowaniu jednego pryzmatu Nicola
-
przy zastosowaniu dwóch skrzyżowanych pryzmatów Nicola
Występowanie
edytujWystępuje w paleo-bazaltach (melafirach), w skałach zasadowych (wulkanitach): bazaltach, bazanitach, limburgitach.
W Polsce znany jest z melafirów okolic Krzeszowic, Alwerni oraz z bazaltów dolnośląskich.
Przypisy
edytuj- ↑ a b Iddingsite mineral information and data. Mindat.org. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
- ↑ Iddingsite Mineral Data. WebMineral.com. [dostęp 2012-02-06]. (ang.).
- ↑ M. Borkowska, K. Smulikowski: Minerały skałotwórcze. Warszawa: Wyd. Geologiczne, 1973, s. 155-156.
Bibliografia
edytuj- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE W-wa 1993
- A. Bolewski: Mineralogia szczegółowa, Wyd. Geologiczne W-wa 1965