Imperium Marathów

historyczne państwo na Półwyspie indyjskim

Imperium Marathów – państwo indyjskie istniejące od 1674 do 1818 roku. W szczytowym momencie obejmowało 1 mln kilometrów kwadratowych.

Imperium Marathów
मराठा साम्राज्य
Maratha Samrajya
1674-1820
Flaga
Flaga
Język urzędowy

marathi

Stolica

Pune

Ustrój polityczny

Monarchia

Głowa państwa

Śiwadźi

Powierzchnia
 • całkowita


2 800 000 km²

Liczba ludności
 • całkowita 
 • gęstość zaludnienia


150 000 000
53,5 osób/km²

Data powstania

6 czerwca 1674

Data likwidacji

21 września 1820

Religia dominująca

Hinduizm

Mapa Marathów
żołnierz Marathów na obrazie François Balthazara Solvynsa z XVIII w.

Po latach walki przeciw Wielkiemu Mogołowi Aurangzebowi Śiwadźi założył w roku 1674 odrębne Imperium Marathów z ziem Sułtanatu Bidźapuru, ze stolicą w Pune. Śiwadźi zmarł w roku 1680, pozostawiając potężne, lecz narażone na ataki z zewnątrz państwo. Wielcy Mogołowie zaatakowali w roku 1682 i próbowali bez powodzenia podbić Marathów w wojnie, która trwała aż po rok 1707.

Shahu, wnuk Śiwadźiego, został uznany za prawowitego króla przez następcę Aurangzeba Bahadura w 1708 roku[1]. Shahu rządził jako cesarz do 1749. Podczas swojego panowania ustanowił urząd "Peśwa" ("premiera") jako szefa rządu. Peśwa zostali faktycznymi władcami państwa, podczas gdy następcy Śiwadźiego rządzili nominalnie ze swej siedziby w Satarze.

Imperium Marathów przeżywało swój rozkwit i szczytowy zasięg terytorialny w XVIII wieku pod władcami: Shahu i Peśwą Baji Rao-I. Przegrana bitwa pod Panipatem w 1761 zahamowała ekspansję. Imperium przekształciło się w konfederację pięciu państw dynastycznych: rządzili nimi: ministrowie Peshwas w Pune; ród Sindhia (w Malwa i Gwalior); Holkarowie w Indorze; ród Bhonsle w Nagpurze; ród Gaekwa w Baroda. Rywalizacja między rodami Sindhia i Holkar dominowała w polityce Imperium do wczesnego XIX wieku, kiedy zbliżyło się brytyjskie zagrożenie. Wielka Brytania pokonała Marathów w 1818 roku. Większość państwa została wcielona do Indii Brytyjskich, a resztki w 1947 roku do Indii, które uzyskały niepodległość.

Władcy Imperium Marathów edytuj

Peśwa - ministrowie Imperium Marathów edytuj

Od roku 1749, po śmierci władcy Shahu, Peshwa został faktycznym szefem państwa.

Po upadku ich władzy pozostał im tytuł mistrzów Chatrapati.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj