Infokiosk (ang. interactive kiosk) – interaktywny punkt informacyjny, który należy do grupy samoobsługowych urządzeń elektronicznych.[1]

Infokiosk w Poznaniu
Infokiosk informacji pasażerskiej LCD TFT na stacji Radom Główny
Infokiosk informacji pasażerskiej LCD TFT na stacji Radom Główny

Pierwsze infokioski edytuj

Pierwszy interaktywny kiosk został zaprojektowany w 1977 roku na Uniwersytecie Illinois w Urbana-Champaign przez studenta Murraya Lappe. Zawartość infokiosku stworzono w systemie komputerowym PLATO. Informacje można było przeszukiwać przez interfejs plazmowego ekranu dotykowego wynalezionego kilka lat wcześniej (1964) przez Donalda L. Bitzera.[2] Interaktywny kiosk, zwany kioskiem Lappe, pozwalał studentom przeglądać filmy, mapy, katalogi, rozkłady jazdy autobusów, zajęcia pozalekcyjne i kursy.[3]

W 1985 roku amerykańska marka Florsheim Shoe Company stworzyła pierwszą sieć kiosków licząca blisko składał się z 600 urządzeń. W kioskach klienci mogli szukać butów w innych lokalizacjach, płacić za nie i zamawiać bezpośrednio do domu. [3]

Zastosowanie urządzenia edytuj

Zadaniem infokiosku jest świadczenie określonych usług informacyjnych, badawczych, sprzedażowych, reklamowych. Np. informacja turystyczna, informacja pasażerska[4], rezerwacja biletów, rejestracja usług, sprzedaż, reklama w punkcie sprzedaży, głosowanie, badanie medyczne (z ang. self service point of care), autodiagnoza medyczna lub kosmetyczna, wykonywanie i wywoływanie zdjęć, badanie rynku.

Budowa edytuj

Zazwyczaj wyposażony jest w niezależny lub zintegrowany z ekranem komputer oraz ekran dotykowy (sensorowy), który usprawnia obsługę i interakcję z korzystającym. Może zawierać dodatkowo drukarkę, czytnik kodów kreskowych, czujnik ruchu, kamerę, łączność z telefonami komórkowymi i internetem. W najprostszej postaci może przyjąć formę web kiosku (komputer z dostępem do internetu w miejscu publicznym).

Obecność urządzenia edytuj

Występuje w formie zewnętrznej lub wewnętrznej (wewnątrz pomieszczeń) stojącej niezależnie, wiszącej np. przy półce sklepowej, wbudowanej w stół, podłogę, ścianę. W USA wykorzystywany w niektórych stanach jako urządzenie do głosowania w wyborach lub powszechnie do składania zamówień w barach szybkiej obsługi i sklepach samoobsługowych. Rozwija się dynamicznie również w Europie (53% wzrostu w 2008) dzięki rozwojowi technologii multitouch screen (ostatnio bardzo popularnej dzięki urządzeniu firmy Apple). Wczesne infokioski wprowadzone w USA np. przez sieć McDonalds, posiadały wady polegające na braku przemyślanych rozwiązań funkcjonalnych i łączności z internetem, przez który można nimi zdalnie zarządzać, co stanowi podstawę ich efektywności i umożliwia stały monitoring stanu oraz badanie użyteczności.[5]

Zasada działania infokiosków edytuj

System infokiosków składa się zazwyczaj z urządzeń peryferyjnych oraz centralnego serwera umożliwiającego dynamiczne zarządzanie treścią (CMS) i reklamami (adserver) oraz kontrolę ich stanu. Przy projektowaniu infokiosku zaczyna stosować się najnowsze badania do weryfikacji użyteczności stron www jak np. eye tracking czy test funkcjonalny kilku wersji prototypów. W odróżnieniu od www nie bez znaczenia jest również obudowa zewnętrzna infokiosku (design) i jego lokalizacja, która ma wpływ na jego zauważalność, funkcjonalność i efektywność.[6]

Rodzaje infokiosków wg przeznaczenia edytuj

 
Infokiosk restauracyjny w restauracji McDonald’s

Kiosk informacyjny. Popularny rodzaj infokiosku wykorzystywany jako forma przekazu informacji o atrakcjach turystycznych, zabytkach, eksponatach muzealnych itp. Infokioski prezentują informacje na temat danego miejsca i pozwalają na zapoznanie się z nimi w przystępnej, multiaktywnej formie.

  • Infokioski nawigacyjne. Urządzenia multimedialne instalowane w dużych centrach handlowych. Wyposażone są w dotykowy ekran i interaktywną mapę, która wskazuje trasę do określonego sklepu czy punktu usługowego.
  • Telekioski. Współczesny następca budki telefonicznej. Telekiosk zawiera zestaw narzędzi służących do komunikacji np. telefon z ekranem, SMS, e-mail itd. Telekioski wykorzystywane są w miejscach publicznych m.in. na autostradach czy lotniskach. Urządzenia popularne są w krajach słabo rozwiniętych m.in. w Afryce i niektórych częściach Azji, w których miejscowa ludność nie ma dostępu do technologii komunikacyjnych.
  • Infokiosk z usługami finansowymi. Określane jako „bank-in-a-box”. Rodzaj infokiosku, który umożliwia samodzielne wykonanie zaawansowanej transakcji bankowej bez udziału kasjera.[7]
  • Biletomat. Urządzenie, którego głównym zadaniem jest sprzedaż i wydruk biletów. Biletomaty stosowane są najczęściej w transporcie publicznym, a także przy sprzedaży biletów kinowych.
  • Infokiosk fotograficzny. Rodzaj infokiosku, za pomocą którego użytkownik wydrukować zdjęcia z ich obrazów cyfrowych.
  • Infokiosk restauracyjny. Infokiosk zawierający ofertę lokalu (menu) restauracji czy fast foodu. Służy do zamawiania i opłacania usługi gastronomicznej.
  • Wirtualna recepcja. Rodzaj kiosku multimedialnego instalowanego w przedsiębiorstwach, który pełni funkcję wirtualnej recepcji i służy między innymi do kontroli wejść pracowników, kontrahentów i gości, wydawania kart dostępu do poszczególnych stref itp.[6]

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Kiosk multimedialny, Encyklopedia Zarządzania [dostęp 2022-12-01] (pol.).
  2. Grainger Engineering Office of Marketing and Communications, Donald L. Bitzer, grainger.illinois.edu [dostęp 2022-12-01] (ang.).
  3. a b Kiosk History - A History of Kiosks, Kiosk Kiosks [dostęp 2022-12-01] (ang.).
  4. INFO KIOSK LCD TFT, Dysten [dostęp 2021-07-13] (pol.).
  5. CBR Staff Writer, Torex signs licensing arrangement with McDonald's, Tech Monitor, 27 sierpnia 2008 [dostęp 2022-12-01] (ang.).
  6. a b Kioski multimedialne – jak wykorzystać je w biznesie?, SEBITU [dostęp 2022-12-01] (pol.).
  7. Future of cash: Can a 'bank in a box' replace a branch?, „BBC News”, 27 kwietnia 2017 [dostęp 2022-12-01] (ang.).