Instalacja wodociągowa

(Przekierowano z Instalacja wodna)

Instalacja wodociągowa (lub instalacja wodna) – układ połączonych przewodów, armatury i urządzeń, służący do zaopatrywania budynków w zimną i ciepłą wodę, spełniający wymagania jakościowe (określone w przepisach) warunków, jakim powinna odpowiadać woda do spożycia przez ludzi[1].

Pomnik wodociągu w Mytiszczi (Rosja)
Świeża, czysta woda dostarczona przez instalację wodociągową
Oryginalne rzymskie, ołowiane rury z widocznym szwem doprowadzające wodę do rzymskich łaźni w Bath, Wlk. Brytania

Podział

edytuj

Instalacje wodne dzielimy na:

  • instalację wodociągową wewnętrzną (prowadzoną wewnątrz budynków)
  • instalację wodociągową zewnętrzną (prowadzoną na zewnątrz od budynku do przyłącza wodociągowego)
  • sieci wodociągowe

Materiały

edytuj

Materiały, z których mogą być wykonywane przewody instalacji wodnych:

  • tworzywo sztuczne
    • polibutylen (PB)
    • polietylen wysokiej gęstości usieciowany (PE-X)
    • kopolimer blokowy polipropylenu (PP-B)
    • kopolimer polipropylenu (PP-H)
    • kopolimer statystyczny polipropylenu (random) (PP-R)
    • warstwy: polietylenu usieciowanego, aluminium, polietylenu wysokiej gęstości (PE-X/Al/PE-HD)
    • warstwy: polietylenu usieciowanego, aluminium, polietylenu usieciowanego (PE-X/Al/PE-X)
    • warstwy: kopolimeru statystycznego polipropylenu, aluminium, kopolimeru statystycznego polipropylenu (PP-R/Al/PP-R)
    • polichlorek winylu chlorowany (PVC-C)
    • polichlorek winylu niezmiękczony (tylko do wody zimnej) (PVC-U)
  • metal
  • inne materiały, jeżeli przewody z nich wykonane zostały dopuszczone do obrotu i powszechnego stosowania w budownictwie w instalacjach wodociągowych

Rury z ołowiu

edytuj

Przez wiele wieków rury wodociągowe były wytwarzane z ołowiu, dzięki jego łatwej obróbce i trwałości. Była to przyczyna problemów zdrowotnych ze względu na niewiedzę o szkodliwości ołowiu na organizm człowieka, który powoduje m.in. poronienia i wysoką śmiertelność noworodków. Ołowiane wodociągi są do dziś często spotykane. Ich oddziaływanie jest jednak relatywnie nieduże ze względu na zarastanie rur kamieniem i zaprzestanie wydzielania się ołowiu do wody, chociaż nadal są szkodliwe. Pozostałością tego są w niektórych językach nazwy 'fachowca zajmującego się wykonywaniem, naprawą, konserwacją instalacji wodno-kanalizacyjnej’, utworzone od łacińskiej nazwy ‘ołowiu’ – ang. plumber (z franc. plombiere) ‘hydraulik’.

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225).

Bibliografia

edytuj