Ion Mihalache
Ion Mihalache (ur. 3 marca 1882 we wsi Goldeștii-Badii, okręg Arges, zm. 6 marca 1963 w Râmnicu Sărat[1]) - polityk rumuński, więzień sumienia.
 Ion Mihalache na procesie 1947 (siedzi pierwszy z prawej) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| minister spraw wewnętrznych | |
| Okres |
od 1930 |
| Przynależność polityczna |
Narodowa Partia Chłopska |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny chłopskiej, z zawodu był nauczycielem. W czasie I wojny światowej walczył w armii rumuńskiej w stopniu porucznika[1]. Po zakończeniu wojny należał do współtwórców Partii Chłopskiej (rum. Partidul Țărănesc). Sukces jego partii w wyborach parlamentarnych w listopadzie 1919 doprowadził Mihalache, zwolennika radykalnej reformy rolnej do teki ministra rolnictwa w rządzie, kierowanym przez Alexandru Vaida-Voievodę. Rząd jednak wkrótce upadł i Mihalache nie zdążył zrealizować swoich planów[1].
Po zjednoczeniu ruchu chłopskiego w 1926 i powstaniu Narodowej Partii Chłopskiej (Partidul Național Țărănesc) Mihalache znalazł się w jej władzach centralnych. W roku 1928 ponownie objął resort rolnictwa w rządzie, kierowanym przez Iuliu Maniu. W latach 1930-1933 sprawował funkcję ministra spraw wewnętrznych (w latach 1930-1931 także ministra spraw zagranicznych). W styczniu 1931 inicjator delegalizacji Żelaznej Gwardii, był przeciwnikiem powrotu na tron Karola II. Po odejściu z rządu skupił się na pracy partyjnej, działając na rzecz radykalizacji ruchu chłopskiego.
W czasie II wojny światowej był konsekwentnym przeciwnikiem zbliżenia rumuńsko-niemieckiego, ale popierał odzyskanie Besarabii, okupowanej przez ZSRR[1]. Wziął udział w działaniach zmierzających do usunięcia Iona Antonescu 23 sierpnia 1944[1]. Po przejęciu władzy przez komunistów, w 1947 zdelegalizowano Narodową Partię Chłopską. Mihalache wraz z Iuliu Maniu podjęli nieudaną próbę ucieczki z kraju, z lotniska Tămădău, ale zostali ujęci i postawieni przed sądem. W listopadzie 1947 Mihalache został skazany na karę dożywotniego pozbawienia wolności w obozie pracy. W latach 1947-1951 był więziony w Galați, skąd trafił do Sighetu Marmației[1]. W 1955 przeniesiony do więzienia w Râmnicu Sărat, gdzie zmarł.
Był odznaczony Orderem Michała Walecznego.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Romulus Rusan: The Chronology and the Geography of the Repression in Communist Romania. Bukareszt: 2007, s. 116. ISBN 978-973-8214-37-8.