Wikipedia

Irish glen of imaal terrier

Irish glen of imaal terrier – rasa psów, należąca do grupy terierów. Nie podlega próbom pracy[1].

Irish glen of imaal terrier
Ilustracja
Dorosły irish glen of imaal terrier
Inne nazwy

glen of imaal terrier

Kraj patronacki

Irlandia

Kraj pochodzenia

Irlandia[1]

Wymiary
Wysokość

33 - 35,5 cm

Masa

15 - 16 kg

Klasyfikacja
FCI

Grupa III, Sekcja 1,
numer wzorca 302

AKC

Terrier

ANKC

Grupa 2 - Terriers

KC(UK)

Terrier

NZKC

Terrier

UKC

Grupa 7 - Terrier

Wzorce rasy
Multimedia w Wikimedia Commons

Rys historyczny edytuj

Rasa glen of imaal terrier wywodzi się z rejonów wschodniego wybrzeża Irlandii, z okolic hrabstwa Wicklow. Jak podaje Hans Räber istnieje hipoteza, że przybyły na tamte tereny z Anglii w okolicach XVI i XVII wieku. Według niektórych autorów[2]glen może być potomkiem szkockich terierów i buldoga.

Bardzo skąpa, zachowana literatura kynologiczna dotycząca tego typu terierów, podaje m.in. relacje autorstwa Vero Shawa z wystawy psów, jaka odbyła się w Dublinie w roku 1876. Przytacza on, że prezentowano na niej psy niejednorodne pod względem budowy i umaszczenia, zaliczane do terierów irlandzkich, ale wyglądające jak teriery w typie glen of imaal, czyli "przeważały psy długie, niskonożne, i pożyteczne".

W "The Twentieth Century Dog" z 1904 roku, Compton opisuje psa o "krótkich kończynach, długim grzbiecie i umaszczeniu czarnoniebieskim", którego występowanie obejmowało rejony górskie Wicklow. Pies ten ze względu na niskie wymagania w utrzymaniu, był także hodowany przez ubogie warstwy społeczne.

Rasa irish glen of imaal terrier została uznana przez angielski Kennel Club oraz FCI w roku 1975.

 
Głowa dorosłego irish glen of imaal terriera
 
Wydłużony tułów oraz krótkie kończyny są cechą charakterystyczną dla glen of imaal terriera

Wygląd edytuj

Irish glen of imaal terrier to średniej wielkości pies, o krótkich kończynach rozstawionych na zewnątrz. Wadami budowy dla tych terierów są wadliwy zgryz, zbyt krótki grzbiet oraz brak przedpiersia. Natomiast wadami dyskwalifikującymi w ocenie sędziowskiej są nadmierna agresja lub zbytnia nieśmiałość psa, za wąska głowa.

Szata i umaszczenie edytuj

Sierść jest średniej długości, szorstka, z miękkim podszerstkiem. Dopuszczane są następujące typy umaszczenia:

  • pręgowane,
  • płowe
  • błękitnoszare,
  • pszeniczne.

W trakcie dorastania ciemne umaszczenie rozjaśnia się. Niedopuszczalna jest sierść w kolorze czarnym lub brązowym lub z płowymi znaczeniami.

Zachowanie i charakter edytuj

Glen of imaal terrier jest ceniony za upór i zaciętość na polowaniach, gdzie podczas pracy jest cichy i zwinny. Aktywny, pojętny i skory do zabawy. Ma predyspozycje do pracy w wodzie. Silny charakter wymaga konsekwentnego podejścia ze strony właściciela.

Użytkowość edytuj

Glen of imaal terrier były hodowane w celach myśliwskich, do polowań na wydry, lisy oraz borsuki. Hans Räber podaje, że w czasach popularności walk psów, Gleny także były przeznaczone do celów bojowych i otrzymywały zaświadczenie o "absolutnej waleczności" podczas tzw. "prób odwagi"[3]. Wykorzystywany jest także jako pies stróżujący.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 137.
  2. ↑ Elżbieta Chwalibóg: Teriery. Warszawa: Agencja Wydawnicza "Egros". ISBN 83-86268-48-4.
  3. ↑ Hans Räber: Encyklopedia psów rasowych. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2001. ISBN 83-7073-220-8.

Bibliografia edytuj

  • Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
  • Eva-Maria Krämer Rasy psów, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2003
  • Hans Räber Encyklopedia psów rasowych tom II, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 2001
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Irish_glen_of_imaal_terrier&oldid=69257112”