Wikipedia

Jérôme Le Banner

francuski kickbokser

Jérôme Le Banner (ur. 26 grudnia 1972 w Hawrze) – francuski zawodnik sportów walki. Największe sukcesy odnosił w kick-boxingu, szczególnie w formule K-1. Był dwukrotnym wicemistrzem K-1 World GP i dziesięciokrotnym uczestnikiem finałów K-1 WGP. Wielokrotny mistrz świata m.in. ISKA oraz WKN.

Jerome Le Banner
Ilustracja
Pseudonim

Geronimo, Battle Cyborg

Data i miejsce urodzenia

26 grudnia 1972
Hawr, Francja

Obywatelstwo

Francja

Wzrost

190 cm

Masa ciała

120 kg

Styl walki

kick-boxing

Kategoria wagowa

superciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

kick-boxing – 111
MMA – 9
boks – 6

Zwycięstwa

kick-boxing – 86
MMA – 6
boks – 6

Przez nokauty

kick-boxing – 70
MMA – 5
boks – 5

Przez poddania

MMA – 1

Porażki

kick-boxing – 22
MMA – 3

Remisy

kick-boxing – 2

Nieodbyte

kick-boxing – 1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 11 marca 2022.
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Sportowa kariera edytuj

K-1 edytuj

W organizacji K-1 zadebiutował 3 marca 1995 roku. Już na samym początku kariery wszedł do światowej czołówki tej dyscypliny, zajmując drugie miejsce w K-1 World GP 1995. W szczytowym okresie swojej kariery, czyli w latach 1998–2002 wygrał 20 z 23 swoich walk – większość przed czasem, m.in. z Francisco Filho, Samem Greco, Mattem Skeltonem, Peterem Aertsem, Markiem Huntem, Ernesto Hoostem i Musashim. Kulminacyjnym momentem był Finał K-1 World Grand Prix 2002, gdy będąc zdecydowanym faworytem do mistrzostwa przegrał w walce finałowej z Hoostem z powodu złamanej ręki. Po półrocznej rekonwalescencji powrócił na ring, lecz już nigdy więcej nie dotarł do ścisłego finału K-1 WGP. Najbliżej powtórzenia tego był w 2007 roku, gdy odpadł w półfinale, przegrawszy z Semmym Schiltem.

W czerwcu 2008 roku otrzymał szansę walki o pas mistrza K-1 w kategorii superciężkiej z broniącym tytułu Schiltem. Przegrał przez jednogłośną decyzję sędziów[1].

We wrześniu 2023 polska federacja Clout MMA, organizująca gale typu freak fight ogłosiła walkę Le Banner'a z Dawidem Załęckim na zasadach K-1. Pojedynek ten zaplanowano na termin 28 października w płockiej Orlen Arenie[2], jednak na 3 dni przed tym wydarzeniem poinformowano, że Le Banner wypadł z walki z powodu wstrząsu mózgu[3].

Mieszane sztuki walki edytuj

Le Banner okazjonalnie startuje również w MMA[4]. Pierwszy pojedynek stoczył w sylwestra 2001 roku na japońskiej gali Inoki Bom-ba-ye. W późniejszych latach walczył dla powiązanych z K-1 organizacji Hero’s i Dream. Na początku 2012 roku podpisał kontrakt na dwie walki z polską organizacją Konfrontacja Sztuk Walki[5]. 25 lutego na gali KSW 18 miał zmierzyć się z Marcinem Różalskim[6], lecz z powodu kontuzji wycofał się na kilka dni przed walką[7]. Ich konfrontację zaplanowano więc na KSW 20 we wrześniu[8], jednak ponownie Le Banner wycofał się z powodu urazu, który uniemożliwił mu startu w walce[9].

Osiągnięcia edytuj

Kick-boxing edytuj

  • 2015: Mistrz Świata WKN w wadze superciężkiej (oriental rules)
  • 2015: Mistrz Świata ISKA w wadze superciężkiej (K-1 rules)
  • 2012: Mistrz Świata WKN w wadze superciężkiej (oriental rules)
  • 2011: Mistrz Świata ISKA w kick-boxingu w wadze superciężkiej
  • 2002: Wicemistrz K-1 World Grand Prix
  • 2001: K-1 World Grand Prix in Osaka – 1. miejsce
  • 2000: K-1 World Grand Prix in Nagoya – 1. miejsce
  • 1998: Mistrz Świata WKN w boksie tajskim w wadze superciężkiej
  • 1996: Mistrz Świata ISKA w boksie tajskim w wadze superciężkiej
  • 1995: Wicemistrz K-1 World Grand Prix
  • 1994: Mistrz Europy ISKA w kick-boxingu w wadze superciężkiej (full contact)
  • 1992: Mistrz Francji ISKA w kick-boxingu w wadze superciężkiej (full contact)

Lista walk[4] edytuj

MMA edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik (bilans przed walką) Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Wygrana 6-3   Adnan Alić (14-32) TKO (poddanie się po ciosach) 1 1:38 MMA GP: Évolution 08.10.2022   Paryż Main Event
Wygrana 5-3   Ivan Vičić (12-23) Poddanie (duszenie zza pleców) 1 2:06 MMA Grand Prix: The Last of Kings 04.06.2022   Hawr Main Event
Wygrana 4-3   Chang Hee Kim (1-5) TKO (kolana i ciosy pięściami) 1 0:50 Heat - Heat 46 19.01.2020   Tokio
Przegrana 3-3   Roque Martinez (10-3-2) Poddanie (duszenie) 1 2:09 Rizin Fighting World Grand Prix 2017 Autumn: Aki no Jin 15.10.2017   Fukuoka
Przegrana 3-2   Satoshi Ishii (4-2) Decyzja (niejednogłośna) 3 5:00 Fields Dynamite!! 2010 31.12.2010   Saitama
Wygrana 3-1   Jimmy Ambriz (8-3-1) KO (cios) 1 2:04 K-1 Hero's 4 15.03.2006   Tokio
Wygrana 2-1   Alan Karajew (1-2) KO (kopnięcie na korpus) 2 1:14 K-1 PREMIUM 2005 Dynamite!! 31.12.2005   Osaka
Wygrana 1-1   Yoshihiro Akiyama (1-0) KO (kolano na korpus) 2 1:14 K-1 Hero's 1 26.03.2005   Saitama Main Event
Przegrana 0-1   Tadao Yasuda (1-1) Poddanie (duszenie przedramieniem) 2 2:50 Inoki Bom-Ba-Ye 2001 31.12.2001   Saitama Debiut w MMA

Walka z regułami niestandardowymi edytuj

Wynik Bilans Przeciwnik Rozstrzygnięcie Runda Czas Rozgrywki Data Miejsce Uwagi
Remis 0-0-1   Bob Sapp Remis (jednogłośny) 3 3:00 K-1 PREMIUM 2004 Dynamite!! 31.12.2004   Tokio Walka toczyła się według zasad Mieszanych Sztuk Walki i K-1.

Kariera aktorska edytuj

Jérôme Le Banner ma na swoim koncie kilka ról filmowych[10]. Na wielkim ekranie zadebiutował w 2007 roku we francuskiej produkcji pod tytułem Scorpion.

Rok później wystąpił w filmie Asterix na olimpiadzie (2008) w jednej z drugoplanowych ról jako Twardzieusz (oryg. fr. Cornedurus), w miejsce pierwotnie przewidzianego do obsady Jean-Claude’a Van Damme’a. W tym samym roku zagrał w amerykańsko-francuskiej produkcji Babylon A.D.

Kariera wrestlera edytuj

W 2011 roku, w związku z problemami finansowymi K-1, podpisał kontrakt z IGF − należącą do Antonio Inokiego japońską organizacją wrestlingu. Zadebiutował w niej w kwietniu, a w sierpniu został jej mistrzem[11].

Przypisy edytuj

  1. ↑ Monty DiPietro: Teixeira takes K-1 Japan GP; Schilt and Hari Also Win in Fukuoka. [dostęp 2008-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (11 października 2007)]. (ang.).
  2. ↑ Clout MMA ogłasza absolutny hit. "Blisko sto wygranych walk" [online], Sport.pl, 19 września 2023 [dostęp 2023-10-09] (pol.).
  3. ↑ Arkadiusz Hnida, Duża zmiana w karcie Clout 2! Le Banner znów nie zawalczy w Polsce, znamy zastępstwo! [online], MMA PL, 25 października 2023 [dostęp 2023-10-25] (pol.).
  4. ↑ a b Sherdog.com, Jerome [online], Sherdog [dostęp 2020-05-31].
  5. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Jerome Le Banner na dwie walki w KSW | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 19 stycznia 2012 [dostęp 2023-10-09] (pol.).
  6. ↑ Wojslaw Rysiewski Venom, Jerome Le Banner rywalem Różalskiego na KSW 18 | MMAROCKS [online], MMA Rocks!, 11 stycznia 2012 [dostęp 2023-10-09] (pol.).
  7. ↑ KSW 18. Różalski vs Overeem. Zmiana przeciwnika "Różala", Le Banner wycofał się przez kontuzję [online], sport.se.pl [dostęp 2023-10-09].
  8. ↑ KSW 20: Marcin Różalski vs. Jerome Le Banner – FIGHT24.PL – MMA i K-1, UFC [online], 24 lipca 2012 [dostęp 2023-10-09] (pol.).
  9. ↑ KSW 20. Jerome Le Banner: Kontuzja nie pozwoliła mi walczyć, ale dalej chcę zmierzyć się z Różalskim WIDEO [online], sport.se.pl [dostęp 2023-10-09].
  10. ↑ Filmografia w IMDb. [dostęp 2008-08-23].
  11. ↑ INOKI GENOME追加対戦カード発表のお知らせ. 22 sierpnia 2011. [dostęp 2012-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-19)]. (jap.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jérôme_Le_Banner&oldid=71662503”