Józef Czempiel

polski duchowny katolicki, błogosławiony Kościoła katolickiego

Józef Czempiel (ur. 21 września 1883 w Piekarach Śląskich, zm. 4 maja 1942 w KL Dachau) – polski ksiądz katolicki, błogosławiony i męczennik Kościoła katolickiego.

Błogosławiony
Józef Czempiel
męczennik
Ilustracja
Płaskorzeźba przedstawiająca ks. Józefa Czempiela w kościele św. Józefa w Piekarach Śląskich-Józefce (2018)
Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

13 czerwca 1999
Warszawa
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

12 czerwca

Szczególne miejsca kultu

Parafia Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym

proboszcz, prezbiter
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

21 września 1883
Piekary Śląskie

Data i miejsce śmierci

4 maja 1942
KL Dachau

Proboszcz parafii Wniebowzięcia NMP w Chorzowie Batorym
Okres sprawowania

1922–1940

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja katowicka

Prezbiterat

22 czerwca 1908

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi (II RP)

Życiorys

edytuj

Dzieciństwo i młodość

edytuj

Wykształcenie zdobył w szkole elementarnej w Józefce i gimnazjum w Bytomiu. W trakcie studiów na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego (1904–1907) włączył się w działalność polskich oficjalnych i tajnych towarzystw na terenie konwiktu. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze wrocławskiej 22 czerwca 1908 z rąk kardynała Georga Koppa.

Duszpasterz i społecznik

edytuj

Pierwszą placówką duszpasterską była Ruda, gdzie zaznaczył się jako zwolennik i propagator częstej Komunii św. i rekolekcji zamkniętych oraz krzewiciel abstynencji. Nawiązywał do akcji trzeźwościowej prowadzonej na Śląsku przez ks. Jana Alojzego Ficka oraz ks. Jana Kapicę. Jako pierwszy duszpasterz w Polsce dostrzegł konieczność powoływania parafialnych poradni dla alkoholików i ich rodzin. W latach 1916–1917 administrował parafią Wiśnicz, następnie Baborów, Dziećmarów[1].

Działalność narodowa

edytuj

Od stycznia 1919 został mianowany duszpasterzem w Żędowicach, gdzie w okresie plebiscytowym stanął na czele założonego przez siebie Polskiego Komitetu Plebiscytowego. Działał także w ruchu spółdzielczym w powiecie strzeleckim. W 1919 we współpracy z ks. Emilem Szramkiem wydał pod pseudonimem „Makkabaeus” książkę pt. Das Recht auf die Muttersprache im Lichte des Christentums (Opole 1919). W obawie o utratę życia wraz z ks. Wajdą opuścił Górny Śląsk Opolski.

Proboszcz w Hajdukach Wielkich

edytuj

W 1922 objął administrację parafii Wniebowzięcia NMP w Hajdukach Wielkich (obecnym Chorzowie Batorym). Szczególną troską otaczał w Chorzowie liczne organizacje parafialne, w tym zwłaszcza kongregacje mariańskie młodzieńców i panien oraz stowarzyszenie robotników pod opieką św. Józefa. Zorganizował kino parafialne. W parafii chorzowskiej wychodziły „Wiadomości Parafialne”, jako dodatek „Gościa Niedzielnego”, za jego staraniem w kiosku przykościelnym rozpowszechniano prasę i książki katolickie. W okresie kryzysu gospodarczego i masowego bezrobocia zorganizował w parafii specjalny komitet pomocy bezrobotnym. W ciągu 17 lat posługi proboszczowskiej z Chorzowa wyszło 18 księży diecezjalnych i zakonnych oraz 40 zakonnic. W okresie międzywojennym z rąk ks. Jana Kapicy przejął kierownictwo ruchu abstynenckiego. Był radcą duchownym, od 1926 wicedziekanem dekanatu chorzowskiego, a od 1931 – dziekanem.

Prześladowanie i męczeńska śmierć

edytuj
Osobny artykuł: Priesterblock (Dachau KL).

Został aresztowany 13 kwietnia 1940. Przebywał w niemieckim obozie koncentracyjnym Dachau (KL), 26 maja 1940 został przeniesiony do Mauthausen-Gusen i ponownie od 8 grudnia 1940 do obozu koncentracyjnego w Dachau. Prawdopodobnie zginął w tzw. transporcie inwalidów 4 maja 1942. Urzędowe świadectwo śmierci wystawione przez obóz koncentracyjny w Dachau – 19 czerwca 1942.
13 czerwca 1999 papież Jan Paweł II wśród 108 Męczenników II wojny światowej ogłosił go błogosławionym.

Odznaczenia

edytuj
  • 9 listopada 1932 „za zasługi na polu opieki społecznej” został mu nadany Złoty Krzyż Zasługi[2].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Jacek Kurek, Zbigniew Hojka: Śląski Machabeusz – ks. Józef Czempiel i jego parafia, Chorzów, 1997.
  • Jerzy Myszor: Sługa Boży ks. Józef Czempiel (1883–1942), [w:] Męczennicy za wiarę 1939–1945, pr. zb., Warszawa, 1996, s. 89–95.

Linki zewnętrzne

edytuj