Józef Latour
Józef Karol Latour (ur. 17 maja?/29 maja 1853 w Lubarze, zm. 4 września 1933 w Warszawie) – generał lejtnant armii Imperium Rosyjskiego, generał dywizji Wojska Polskiego.
| |
 generał dywizji
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Józef Karol Latour |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 maja 1853 |
| Data i miejsce śmierci |
4 września 1933 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1872–1921 |
| Siły zbrojne | |
| Stanowiska |
dyrektor korpusu kadetów |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
W 1872 roku ukończył Pietrowskoj Połtawskie Gimnazjum Wojskowe w Połtawie (ros. Петровскую Полтавскую военную гимназию), a dwa lata później Pawłowską Szkołę Wojskową w Petersburgu. W latach 1874–1906 pełnił prawie wyłącznie służbę w szkolnictwie wojskowym. Był kolejno instruktorem, wychowawcą i dowódcą kompanii, a od 1906 roku dyrektorem Orenburskiego, a później Jarosławskiego Korpusu Kadetów. W czasie służby w armii rosyjskiej awansował kolejno na stopień: podporucznika (7 sierpnia 1874), porucznika (17 marca 1877), sztabskapitana (29 maja 1881), kapitana (24 kwietnia 1888), podpułkownika (21 kwietnia 1891), pułkownika (6 grudnia 1895) i generała majora (4 marca 1906). 21 października 1911 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała lejtnanta.
Nie wziął udziału w I wojnie światowej, udzielał się w Związku Wojskowych Polaków. Był prezesem okręgu moskiewskiego ZWP[1].
7 grudnia 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika ze starszeństwem od dnia 21 października 1916 roku i przydzielony do Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie[2][3]. Początkowo, od grudnia 1918 roku na stanowisku szefa sekcji szkół oficerskich w Departamencie Naukowo Szkolnym. Jednocześnie był członkiem Rady Naukowej przy tym departamencie. Od kwietnia 1920 roku członek Komitetu Doradczego przy Oddziale III Naukowo-Szkolnym Sztabu Ministerstwa Spraw Wojskowych. 21 kwietnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała porucznika, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[4]. Z dniem 1 kwietnia 1921 roku został przeniesiony w stan spoczynku, w stopniu generała porucznika[5]. 26 października 1923 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski zatwierdził go w stopniu generała dywizji[6]. Na emeryturze mieszkał w Warszawie[7][8][9], gdzie zmarł 4 września 1933 roku. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera A18-3-1)[10].
Autor artykułu Jaką szkołę pragniemy mieć w Korpusie Kadetów w książce Polskie Korpusy Kadetów.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (7 listopada 1925)[11][12]
- Krzyż Niepodległości (20 grudnia 1932)[13]
- Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 28 maja 1921)[14]
- Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)[12]
Przypisy edytuj
- ↑ Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 756-757.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. ↓, nr 12 z 1918 roku, poz. 313, 333.
- ↑ Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 756, tu podano, że został przyjęty 28 listopada 1918 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 8 maja 1920 roku, s. 336.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 15 stycznia 1921 roku, s. 96.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 70 z 7 listopada 1923 roku, s. 737.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1575.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1404.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 877, tu podano, że urodził się 2 czerwca 1853 roku.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 262, poz. 1082 „za zasługi w dziedzinie pracy narodowej”.
- ↑ a b Encyklopedia Wojskowa 1934 ↓, s. 757.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 23 lipca 1921 roku, s. 1204.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Encyklopedia Wojskowa. Otton Laskowski (red.). T. IV: Karabin – Lehmann. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej i Wojskowy Instytut Naukowo-Oświatowy, 1934.
- Polski Słownik Biograficzny. Tom 16, Władysław Konopczyński, Polska Akademia Umiejętności, Instytut Historii (Polska Akademia Nauk), Skład główny w księg, Gebethnera i Wolffa, 1935.
- Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski, Generałowie Polski niepodległej. Londyn: Figaro Press, 1976.
- Rozprawy z dziejów oświaty. Tom 22, Polska Akademia Nauk. Pracownia Dziejów Oświaty, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1980.