Józef Opioła (ur. 21 lutego 1907 w Borku Starym, zm. 26 stycznia 1997 w Szebniach) – katolicki prezbiter, proboszcz parafii w Szebniach, dziekan jasielski, Kapelan AK.

Józef Opioła
Data i miejsce urodzenia

21 lutego 1907
Borek Stary

Data i miejsce śmierci

26 stycznia 1997
Szebnie

proboszcz parafii św. Marcina w Szebniach
Okres sprawowania

1938–1982

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

19 czerwca 1932

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys edytuj

Urodził się 21 lutego 1907 w Borku Starym[1][2]. Był synem Stanisława[1]. Kształcił się w C. K. I Gimnazjum w Rzeszowie, gdzie był przewodniczącym komisji śpiewackiej, a 16 maja 1927 zdał egzamin dojrzałości[3][1][2].

Studiował w Seminarium Duchownym w Przemyślu[2]. 19 czerwca 1932 otrzymał święcenia kapłańskie. Pracę duszpasterską rozpoczął w Sanoku (pracował tam jako nauczyciel w Państwowym Gimnazjum Męskim od listopada 1932[4][5][6] i Szkole Handlowej[7]). Był wikarym w Sanoku[2], a po śmierci ks. Franciszka Salezego Matwijkiewicza, proboszcza parafii Przemienienia Pańskiego w Sanoku, został mianowany administratorem, pełniąc funkcję w tym roku (kolejny proboszcz ks. Bartłomiej Krukar pracował tam od 15 lipca 1933)[8][9]. W 1934 został przeniesiony z Sanoka do Zręcina[10], a w 1935 do Strzyżowa[11][2]. Na początku 1937 jako wikariusz w Strzyżowie został mianowany tam administratorem[12], a latem 1937 administratorem w Szebniach[13]. Do Szebni przybył 1 sierpnia 1937, a od wiosny 1938 był tam proboszczem parafii św. Marcina aż do jesieni 1982[2]. Uczył tam m.in. religii. W czasie okupacji niósł pomoc i otuchę ofiarom niemieckiego terroru, wspomagał więźniów obozu hitlerowskiego w Szebniach, dostarczając im żywność i lekarstwa oraz przekazywał korespondencję (jako przedstawiciel Rady Głównej Opiekuńczej), pomagał też żołnierzom AK jako powiernik wielu tajemnic polskiego podziemia[2]. W pierwszych latach Polski Ludowej był niejednokrotnie przesłuchiwany przez UB. W latach 1950-1956 był wicedziekanem, a od 1957 do 1974 dziekanem dekanatu jasielskiego[2]. W 1974 otrzymał tytuł honorowego kapelana papieskiego[2]. Za pomoc dla AK 2 maja 1994 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2]. Zmarł 26 stycznia 1997 w Szebniach i tam został pochowany[14].

Przypisy edytuj

  1. a b c Spis maturzystów w latach 1860–1938. W: Sprawozdanie Dyrekcji I Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1937/38. Rzeszów: 1938, s. XXXXIV.
  2. a b c d e f g h i j Pomprowicz 1997 ↓, s. 25.
  3. Sprawozdanie Dyrekcji I. Państwowego Gimnazjum im. ks. St. Konarskiego w Rzeszowie za rok szkolny 1926/27. Rzeszów: 1927, s. 12, 19, 24.
  4. XLVI. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1932/33. Sanok: 1933, s. 3, 4.
  5. XLVII. Sprawozdanie Dyrekcji Państwowego Gimnazjum im. Królowej Zofii w Sanoku za rok szkolny 1933/34. Sanok: 1934, s. 3, 6.
  6. Księga pamiątkowa (obchodów 100-lecia Gimnazjum oraz I Liceum Ogólnokształcącego w Sanoku). Sanok: 1980, s. 161.
  7. Spis dyrektorów szkoły. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 310-314. ISBN 83-903469-0-7.
  8. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 5, s. 219, 1933. 
  9. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 6/8, s. 271, 1933. 
  10. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 6/7, s. 230, 1934. 
  11. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Nr 3/4, s. 59, 1935. 
  12. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Z. 2/4, s. 111, 1937. 
  13. Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej O.Ł.”. Z. 7/9, s. 185, 1937. 
  14. Pomprowicz 1997 ↓, s. 25-26.

Bibliografia edytuj