Józef Pełko (ur. 1 marca 1892 w Ołudzy, zm. 15 listopada 1985 w Warszawie) – starszy sierżant Wojska Polskiego i Polskich Sił Zbrojnych, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i II wojny światowej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Józef Pełko
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

1 marca 1892
Ołudza

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1985
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1913–1948

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
I Korpus Polski
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

1 pułk inżynierski
3 pułk saperów

Stanowiska

saper

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Niepodległości

Życiorys edytuj

Urodził się 1 marca 1892 w Ołudzy w rodzinie Franciszka i Anastazji Smoczyńskiej[1]. Absolwent szkoły powszechnej, pracownik huty w Zawierciu. Zmobilizowany w 1913 do armii rosyjskiej. Od 26 października 1917 jako żołnierz 2 kompanii saperów 1 pułku inżynierskiego w I Korpusie Polskim w Rosji gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego. Od 5 listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim stacjonującym w Kielcach. Służył w 1 batalionie saperów. Od 9 stycznia 1919 walczył na froncie polsko-bolszewickim. Za wysadzenie mostu na Prypeći w dniu 14 maja 1919 odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Po zakończeniu wojny żołnierz zawodowy. Służył m.in. w 3 pułku saperów wileńskich. W czasie kampanii wrześniowej 20 września 1939 przekroczył granice węgierską. Następnie przedostał się przez Francję do Anglii, gdzie służył w 2 kompanii saperów. Od 1943 był w członkiem Kapituły Orderu VM.

Zwolniony z wojska w 1948. Do Polski wrócił w 1962 i zamieszkał we Włochach.

Zmarł 15 listopada 1985 w Warszawie. Pochowany na cmentarzu we Włochach.

Życie prywatne edytuj

Żonaty z Marianną Trzaskoma. Dwie córki[2].

Ordery i odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj