Język kowiai
Język kowiai, także: kaiwai[1][2], kuiwai[1], koiwai, aiduma, kayumerah (a. kajumerah)[3][4] – język austronezyjski używany w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji. Według danych szacunkowych z 2000 r. (SIL International) posługuje się nim 600 osób[3].
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
600 (2000) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kwh | ||
| IETF | kwh | ||
| Glottolog | kowi1239 | ||
| Ethnologue | kwh | ||
| BPS | 0804 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Obszar tego języka obejmuje fragment półwyspu Bomberai (Nowa Gwinea), wyspy Namatote (Namatota) i Adi oraz mniejsze wyspy w rejonie zatoki Kamrau (Kamarau). W publikacji Ethnologue odnotowano, że jego użytkownicy zamieszkują wsie Keroi, Adijaya, Namatote i Kayumerah[3].
Zidentyfikowano trzy dialekty: adijaya, keroi, namatota[3]. Określenie „namatota” (lub „namatote”) jest również przytaczane jako nazwa tegoż języka[3][5]. Kowiai przyjął się jako lokalny język handlowy[6]. Niemniej stwierdzono, że w roli języka drugiego jest wypierany przez język narodowy[7].
W użyciu są też języki indonezyjski i malajski papuaski. Potencjalnie zagrożony wymarciem, aczkolwiek społeczność ma pozytywny stosunek do swojego języka. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Voegelin i Voegelin 1965 ↓, s. 33.
- ↑ Silzer i Clouse 1991 ↓, s. 7.
- ↑ a b c d e f M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kowiai, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2022-07-13] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
- ↑ Barbara F. Grimes, Joseph E. Grimes, Malcolm D. Ross, Charles E. Grimes, Darrell T. Tryon: Listing of Austronesian languages. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 186, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.121. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- ↑ Silzer i Clouse 1991 ↓, s. 9.
- ↑ Donohue 1996 ↓, s. 715.
- ↑ Peckham 1991 ↓, s. 149.
Bibliografia
edytuj- Mark Donohue: Some trade languages of insular South-East Asia and Irian Jaya. W: Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon (red.): Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1996, s. 713–716, seria: Trends in Linguistics. Documentation 13. DOI: 10.1515/9783110819724.2.713. ISBN 978-3-11-081972-4. OCLC 1013949454. (ang.).
- Lloyd Peckham: Etna Bay survey report: Irian Jaya Bird’s Neck languages. W: Margaret Hartzler, LaLani Wood (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 10: Irian Jaya. Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991, s. 147–185. ISBN 979-8132-74-2. OCLC 221274465. [dostęp 2024-09-05]. (ang.).
- Peter J. Silzer, Heljä Heikkinen Clouse, Index of Irian Jaya languages, wyd. 2, A Special Publication of Irian: Bulletin of Irian Jaya, Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1991, OCLC 26368341 [dostęp 2023-10-11] (ang.).
- C. F. Voegelin, F. M. Voegelin. Languages of the World: Indo-Pacific Fascicle Four. „Anthropological Linguistics”. 7 (2), s. 1–297, 1965. ISSN 0003-5483. OCLC 5547207734. JSTOR: 30022490. (ang.).