Wikipedia

Język kumbryjski

Język kumbryjski – wymarły język należący do grupy języków brytańskich. Był on używany w średniowieczu na terenie dzisiejszej Północnej Anglii i południowej części Niziny Środkowoszkockiej. Został wyparty głównie przez język staroangielski. Jest językiem blisko spokrewnionym z językiem starowalijskim.

Język kumbryjski
Obszar

południowa Szkocja / północna Anglia

Liczba mówiących

język wymarły

Klasyfikacja genetyczna
Kody języka
ISO 639-3 xcb
IETF xcb
Glottolog brak
Linguist List xcb
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Nazwa pochodzi od słowa Cumbri będącego określeniem Celtów i oznaczającego rodaka.

Nie zachowały się żadne pisemne źródła w języku kumbryjskim, oprócz trzech słów zawartych w jedenastowiecznym, łacińskim tekście Leges inter Brettos et Scotos, które są określeniami kar pieniężnych. Są to: galnes, mercheta, kelchyn – suma płacona władcy za prawo do wydania córki za mąż.

Głównym źródłem wyrazów o pochodzeniu kumbryjskim są nazwy geograficzne.

  • Glasgow – od słów odpowiadających walijskiemu glas gau – zielona dolina
  • Lanark – od walijskiego llanerch – polana
  • Partick – zagajnik
  • Cathcart – las nad rzeką Cart
  • Mindrum – grzbiet górski
  • Penicuik – wzgórze kukułki

Cechy charakterystyczne języka kumbryjskiego edytuj

  • kumbryjski element gos – sługa był używany z imionami ważnych lokalnie świętych do utworzenia określeń takich jak: Gospatrick – święty Patryk, Gosmungo – święty Mungo, Gososwald – święty Oswald
  • język kumbryjski składa się z 14 samogłosek i dyftongów: a, e, ê, ı, o, ǫ, u, ü, ǝ, ow, ai, ei, ui i 22 spółgłosek: b, β, c, χ, χw, d, ð, f, g, gw, h, l, m, μ, n, ŋ, p, r, s, t, θ, w.
  • w języku kumbryjskim występuje rodzajnik określony er, który jest odpowiednikiem angielskiego the, np.: er egloos – the church
  • rzeczowniki w języku kumbryjskim mają rodzaj męski lub żeński i liczbę pojedynczą, podwójną lub mnogą
  • liczba mnoga jest tworzona przez dodanie jednego z przyrostków:
  • ow – stosowany do większości rzeczowników i do zapożyczeń,
  • yon – stosowany do osób,
  • edh – używany do miejsc,
  • et – używany do zwierząt,
  • ot – używany w zdrobnieniach

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Język_kumbryjski&oldid=72132171”