Język regionalny

Język regionalny – wg definicji zawartej w Europejskiej karcie języków regionalnych lub mniejszościowych: mowa tradycyjnie używana na terenie państwa przez mniejszą liczebnie od reszty grupę obywateli, odmienna od przyjętego języka urzędowego oraz niebędąca ani dialektem oficjalnego języka tego państwa, ani językiem migrantów.

Procentowy udział osób posługujących się w kontaktach domowych językiem kaszubskim (2002)

Polska

W Polsce status języka regionalnego ma etnolekt kaszubski, co reguluje ustawa z dnia 6 stycznia 2005 roku o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. W niektórych gminach: Linia, Luzino, Parchowo, Sierakowice i Żukowo urzędnicy są zobowiązani ustawowo, aby na pisma interesantów w kaszubszczyźnie odpowiadać również w tej mowie, gdy interesanci sobie tego życzą.

Są również ponawiane starania o uznanie takiego statusu dla etnolektu śląskiego.

Unia Europejska

Statusem języka regionalnego objęte są niektóre języki w pozostałych krajach Unii Europejskiej:

• we Francji: szampański, oksytański, alzacki, bretoński
• w Niemczech: dolnosaksoński, dolnołużycki, górnołużycki.

Zobacz też

• język wernakularny
• narzecze
• regiolekt
• język pomocniczy
• język pomocniczy (Polska)

Bibliografia

• Europejska karta języków regionalnych lub mniejszościowych (PDF)
• Ustawa z 6 stycznia 2005 roku o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym. ks.sejm.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-11)].