Język wotycki
Język wotycki[1][2] (wotski, wocki[3]) – język ugrofiński z grupy bałtycko-fińskiej, używany niegdyś w Ingrii przez lud Wotów. Jest to język praktycznie wymarły: w 1989 roku posługiwały się nim, w zaledwie dwóch wioskach, 62 osoby w średnim i podeszłym wieku (najmłodsza z tych osób urodziła się w 1930 roku).
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
62 | ||
Pismo/alfabet | |||
Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
Status oficjalny | |||
UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
Ethnologue | 8b prawie wymarły↗ | ||
Kody języka | |||
Kod ISO 639-2↗ | vot | ||
Kod ISO 639-3↗ | vot | ||
IETF | vot | ||
Glottolog | voti1245 | ||
Ethnologue | vot | ||
WALS | vot | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
W ostatnich latach wzrosło zainteresowanie językiem wotyckim, zwłaszcza wśród ludzi młodych; jego nauczanie rozpoczęto w szkołach i na kursach. W konsekwencji liczba osób deklarujących znajomość tego języka zwiększyła się do ponad 700, jednak nie jest on dla nich językiem ojczystym, lecz obcym (wyuczonym).
W 1930 roku wotycki poeta Dymitr Cwietkow opublikował gramatykę tego języka, a do jego zapisu proponował używać cyrylicy; obecnie jednak stosuje się alfabet łaciński z dodatkowymi znakami diakrytycznymi. Próby stworzenia literatury się nie powiodły.
Przypisy Edytuj
- ↑ Jarosław Swajdo: Estonia. Monografia krajoznawcza. Kielce 2016
- ↑ Radosław Zenderowski (wykładowca): Kwestie narodowościowe w Europie Środkowo-Wschodniej. Sylabus dla studentów Politologii, Europeistyki i Studium Generale Europa UKSW w roku akademickim 2010/2011, s. 29 i 31
- ↑ Lud. Organ Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. Tom 41, s. 188
Linki zewnętrzne Edytuj
- David M. Eberhard , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Vod, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).