Jan Amor Tarnowski (zm. 1500)
Jan Amor Iunior Tarnowski herbu Leliwa (ur. 1420/30 w Tarnowie, zm. 5 czerwca lub 5 listopada 1500) – kasztelan sądecki (1461) i wojnicki (1463), wojewoda krakowski od 29 września 1479, kasztelan krakowski od 12 stycznia 1491.
_-_zm._1500.png) Fragment drzewo genealogiczne rodów Tarnowskich, Melsztyńskich i Jarosławskich z podobizną Jana Amora Tarnowskiego. | |
 Leliwa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Elżbieta ze Sternberga |
| Żona |
|
| Dzieci |
|
Życiorys edytuj
Jeden z pięciu synów Jana Tarnowskiego i Elżbiety ze Szternberga. Kształcił się m.in. na Akademii Krakowskiej. Otrzymał wszechstronne, klasyczne, humanistyczne wykształcenie, a także militarne. Jego dobra obejmowały cztery miasta, trzy zamki i dziewięćdziesiąt trzy wsie. Zmarł w 1500 r. i został pochowany w kolegiacie pw. Narodzenia NMP w Tarnowie kaplicy św. Anny, gdzie znajduje się jego renesansowy nagrobek, do którego rzeźby ręki przyłożył Jan Maria Padovano i jego pomocnik W. Kuszyca lub Santi Gucci.
Był gwarantem pokoju toruńskiego 1466 roku[1].
Pierwszą żoną Jana Amora Tarnowskiego była Zygmunta z Goraja – córka Prokopa z Goraja i ze Szczebrzeszyna, z którą miał synów: Jana Amora i Jana Aleksandra oraz trzy córki: Elżbietę, Zofię Reginę i Katarzynę, z którą ślub wziął Stanisław Kmita Sobieński, wojewoda bełski i ruski.
Drugą żoną od 1486 roku była Barbara z Rożnowa herbu Sulima, wnuczka Zawiszy Czarnego i wdowa po Stanisławie z Tęczyna herbu Topór, z którą miał syna Jana Amora – późniejszego hetmana wielkiego koronnego oraz córkę Zofię.
Bibliografia edytuj
- Bartosz Marciniak, Aleksander Strojny, Tarnów. Perła renesansu, 2007
- Tarnów. Wielki Przewodnik, Praca zbiorowa pod red. Stanisława Potępy, 2008
Przypisy edytuj
- ↑ Antoni Gąsiorowski, Polscy gwaranci traktatów z Krzyżakami XIV-XV wieku, w: Komunikaty Mazursko-Warmińskie nr 2-3, 1971, s. 260.