Jan Andrzej Krasiński
polski historyk, kanonik gnieźnieński
Jan Andrzej Krasiński herbu Ślepowron (ur. 1550, zm. 13 kwietnia 1612), syn Andrzeja sędziego ziemskiego, brat wojewody płockiego Stanisława[1], historyk, scholastyk łęczycki i kielecki, kantor krakowski, kanonik gnieźnieńskiej kapituły katedralnej, kanonik łowicki[2].
| ||
| ||
Data urodzenia | 1550 | |
Data śmierci | 13 kwietnia 1612 | |
Wyznanie | katolickie | |
Kościół | rzymskokatolicki |
Kanonik gnieźnieński i krakowski od 1572, archidiakon i kantor krakowski, scholastyk kielecki i łęczycki, proboszcz stobnicki i sekretarz królewski. Autor opracowania Polska czyli opisanie topograficzno-polityczne Polski w XVI w[3]
Pochowany w katedrze krakowskiej[4].
PrzypisyEdytuj
- ↑ Obraz wieku panowania Zygmunta III
- ↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. II, Gniezno 1883, s. 355.
- ↑ Polska czyli opisanie topograficzno-polityczne Polski w XVI w
- ↑ Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, opracował Jan Korytkowski, t. II, Gniezno 1883, s. 357.