Jan Dionizy Piotrowski
Jan Dionizy Piotrowski (ur. 21 października 1875 w Borysowie, zm. 4 grudnia 1964 w Komorowie[1]) – polski inżynier technolog, konstruktor, organizator przemysłu obrabiarkowego.
| Data i miejsce urodzenia |
21 października 1875 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 grudnia 1964 |
| Zawód, zajęcie |
inżynier technolog |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Syn Michała Piotrowskiego i Anny z Siezieniewskich. W 1894 ukończył gimnazjum w Mińsku. W latach 1894–1900 studiował w Instytucie Technologicznym w Petersburgu uzyskując dyplom inżyniera technologa. Po studiach wyjechał do Warszawy, gdzie pracował jako konstruktor w fabryce Gerlach i Pulst. W latach 1921–1939 był dyrektorem technicznym Stowarzyszenia Mechaników Polskich z Ameryki SA, jako naczelny inżynier odpowiadał za organizację fabryk w Pruszkowie i Porębie, które były największymi producentami obrabiarek w II RP. Po wojnie pomagał jako tymczasowy dyrektor w odbudowie zniszczonej fabryki w Pruszkowie[1].
W 1906 poślubił Marię ze Szrejberów (1881–1964). Mieli dwie córki: Annę Marię (1907–1972) i Zofię Konstancję (1909–1994)[2].
Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 109-5-10)[3].
Materiały archiwalne Jana Piotrowskiego znajdują się w PAN Archiwum w Warszawie pod sygnaturą III-110[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (10 listopada 1928)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Polski Słownik Biograficzny t. 26 s. 476.
- ↑ Zofia Konstancja Piotrowska. www.sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-12-30].
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Maria Piotrowska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-16].
- ↑ Spis inwentarzy, Polska Akademia Nauk Archiwum w Warszawie, [dostęp 2024-02-28].
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 631 „za zorganizowanie produkcji maszyn amunicji i zasługi w zakresie mobilizacji przemysłu wojennego”.