Jan Hornziel
Jan Hornziel (ur. 8 grudnia 1812 w Śniatynie, zm. 6 stycznia 1871 w Warszawie[1][2]) – polski skrzypek i pedagog muzyczny.
_(58529).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Wychowywał się w Lublinie, gdzie uczył się gry na skrzypcach u Antoniego Fleminga i Stanisława Serwaczyńskiego[1][2]. Następnie studiował w Weimarze u Louisa Spohra[1][2]. Po ukończeniu nauki w 1836 roku wrócił do Lublina, gdzie poświęcił się koncertowaniu i działalności pedagogicznej[1][2]. Do grona jego uczniów należeli Edward Frankenstein, Henryk Wieniawski, Ignacy Komorowski i Leopold Leon Lewandowski[1]. W 1841 roku został koncertmistrzem Teatru Wielkiego w Warszawie[1][2]. Razem z Karolem Studzińskim i Maurycym Karasowskim grał w kwartecie założonym przez Apolinarego Kątskiego[1][2]. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[2].
Był żonaty ze śpiewaczką Karoliną z d. Wernik[2].