Jan Kanty Podhorodeński

biskup katolicki

Jan Kanty Podhorodeński herbu Korczak[1] (ur. 16 października 1741 w Włodzimierzu, zm. 4 października 1832 w Dereczynie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy łucko-żytomierski, członek honorowy Towarzystwa Naukowego Krakowskiego[2].

Jan Kanty Podhorodeński
Biskup
ilustracja
Herb duchownego
Data i miejsce urodzenia

16 października 1741
Włodzimierz

Data i miejsce śmierci

4 października 1832
Dereczyn

Biskup pomocniczy łucko-żytomierski
Okres sprawowania

1804–1832

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

17 marca 1764

Prezbiterat

14 września 1764

Nominacja biskupia

20 sierpnia 1804

Sukcesja apostolska
Konsekrator

nieznany

Życiorys

edytuj

Jego ojcem był kasztelanem czernihowski Józef Ludwik Władysław Podhorodeński, a bratem gen. Józef Bożydar Podhorodeński[1]. W 1758 przyjął niższe święcenia. Kształcił się w Akademii Zamojskiej, gdzie następnie był wykładowcą. W 1762 został kustoszem kapituły łuckiej i wyjechał na studia do Rzymu, gdzie 17 marca 1764 otrzymał święcenia diakonatu, a 14 września 1764 prezbiteriatu. W 1767 uzyskał tytuł doktora obojga praw i filozofii oraz został proboszczem parafii św. Antoniego Padewskiego w Zbarażu.

W latach 1780 - 1826 oficjał generalny, a od 1791 wikariusz generalny diecezji. Prepozyt kapituły katedralnej.

20 sierpnia 1804 papież Pius VII prekonizował go biskupem pomocniczym łucko-żytomierskim i biskupem in partibus infidelium polemońskim. Brak informacji od kogo i kiedy przyjął sakrę biskupią.

Zmarł 4 października 1832. Pochowany w Łucku.

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Podhorodeński (Bożydar Podhorodeński) Józef Ludwik Władysław. Polski Słownik Biograficzny. [dostęp 2018-06-30]. (pol.).
  2. bp Jan Kanty Podhorodeński (Bożydar-Podhorodeński). Towarzystwo Naukowe Krakowskie. [dostęp 2018-06-30]. (pol.).

Bibliografia

edytuj