Jan Wojciechowski (major)
Jan Wojciechowski[a] (ur. 21 stycznia 1895 w Białym Kamieniu, zm. 1940) – major piechoty Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
21 stycznia 1895 |
|---|---|
| Data śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w Białym Kamieniu, w ówczesnym powiecie złoczowskim Królestwo Galicji i Lodomerii, w rodzinie Andrzeja i Domiceli.
Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłej armii austro-węgierskiej. Służył w 38 Pułk Piechoty w Przemyślu[1][3]. Latem 1921 był przydzielony z 38 pp do Centrum Wyszkolenia Dowództwa Okręgu Generalnego Lwów[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 914. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5], a 1 grudnia 1924 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i 403. lokatą w korpusie oficerów piechoty[6]. W latach 1928–1933 pełnił służbę w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[7][8]. W roku szkolnym 1928/29 zajmował stanowisko oficera broni, a w roku szkolnym 1929/30 był instruktorem broni maszynowej[9]. We wrześniu 1933 został przeniesiony do 60 Pułku Piechoty w Ostrowie Wielkopolskim[10]. 4 lutego 1934 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1934 i 15. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. W kwietniu tego roku został wyznaczony w 60 pp na stanowisko dowódcy batalionu[12][13]. Po 1935 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. W marcu 1939 pełnił służbę w Batalionie KOP „Dederkały” na stanowisku dowódcy batalionu[14].
W czasie kampanii wrześniowej dowodził III batalionem rezerwowego 98 Pułku Piechoty. Na jego czele walczył w bitwie pod Jaworowem. W nocy z 15 na 16 września 1939 został ranny w czasie walki o Nowosiółki[15].
Jego grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Salwatorskim w Krakowie, sektor SC10-14-9.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)[16]
- Złoty Krzyż Zasługi (19 marca 1936)[17][2]
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 236, 429.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 24.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 219, 371.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 131, 950.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 87.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 17 grudnia 1924 roku, s. 741.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 136, 212.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 55, 803.
- ↑ Lenkiewicz, Sujkowski i Zieliński 1930 ↓, s. 418, 423.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933 roku, s. 196.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934 roku, s. 71.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 149.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 33.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 911.
- ↑ Dalecki 1989 ↓, s. 235, 255, 261, 266, 267, 382.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 55.
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131 „za zasługi w służbie wojskowej”.
Bibliografia edytuj
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ryszard Dalecki: Armia „Karpaty” w wojnie obronnej 1939 r.. Rzeszów: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02830-8.
- Wacław Lenkiewicz, Andrzej Sujkowski, Hugo Zieliński: Księga Pamiątkowa 1830 – 29 XI 1930. Szkice z dziejów piechoty polskiej. Ostrów-Komorowo: Szkoła Podchorążych Piechoty, 1930.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.