Wikipedia

Janek Gwizdala

brytyjski muzyk jazzowy

Janek Gwizdala (ur. 19 listopada 1978 w Londynie[1]) – brytyjski muzyk jazzowy, grający na gitarze basowej, producent muzyczny. Od 1998 roku mieszka w Stanach Zjednoczonych. Jest autorem kilku książek poświęconych zagadnieniom gry na gitarze basowej.

Janek Gwizdala
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1978
Londyn

Instrumenty

gitara basowa

Gatunki

Jazz, fusion

Zawód

muzyk, kompozytor, producent muzyczny

Aktywność

od 1999

Powiązania

Mike Stern, Jojo Mayer, Bob Reynolds, Hiram Bullock

Instrument
gitara basowa Fodera
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Początek edukacji muzycznej edytuj

Janek Gwizdala urodził się w Londynie, w rodzinie polskiego pochodzenia (ze strony ojca) [2]. Wyrastał w atmosferze muzycznej, słuchając wykonawców ulubionych przez jego matkę: Joni Mitchell, Boba Dylana, Suzanne Vegi, Tracy Chapman, Leonarda Cohena oraz licznych utworów muzyki poważnej. Sam słuchał wykonawców typu Michaela Jacksona i Madonny[3].

Mając 12 lat zaczął grać na gitarze klasycznej, a później na perkusji[2]. Mając 16 lat pod wpływem gry Laurence’a Cottle’a zainteresował się gitarą basową[4]. W wieku 18 lat rozpoczął naukę w Królewskiej Akademii Muzycznej[2]. Wkrótce jednak, po spotkaniu z Florą Purim w klubie Ronniego Scotta w Londynie zrezygnował z nauki dając się przekonać do wyjazdu do Stanów Zjednoczonych i do studiów w Berklee College of Music[4].

Przyjazd do Stanów Zjednoczonych edytuj

Studia rozpoczął w 1998 roku[2]. W 2000 roku przyjechał do Nowego Jorku. Zaczął grac z Hiramem Bullockiem, którego poznał dzięki Kenwardowi Dennardowi z Berklee College of Music. Pierwsze lata w Nowym Jorku upłynęły mu na wypracowaniu własnego stylu. Grając na gitarze basowej 5-strunowej ze struną dodatkową C i z obniżoną akcją strun zaczął być kojarzony z pewnym stylem i podejściem, które stały się wiodące we współczesnym jazzie, a które tworzy grupa muzyków nowojorskich grających na gitarach basowych, wyprodukowanych przez firmę Fodera[4], w tym tacy jak: Anthony Jackson, Victor Lemonte Wooten, Richard Bona, Tom Kennedy, Oteil Burbridge, Matt Garrison, James Genus, Christian McBride, Michel Labex Labaki, Tony Grey, Reggie Young[5].

Na przełomie 2004/2005 roku wydał własnym nakładem swój debiutancki album, Mystery To me: Live in New York, nagrany i zmiksowany w listopadzie 2004 roku z udziałem: Tima Millera (gitara), Jojo Mayera (perkusja), Grégoire’a Mareta (harmonijka ustna), Gretchen Parlato (śpiew), Elliota Masona (instrumenty klawiszowe, trąbka basowa, puzon), Johna Ellisa (klarnet basowy, saksofon sopranowy) i Marka Turnera (saksofon tenorowy)[6][7].

W 2010 roku otworzył internetową szkołę gry na gitarze basowej, videobasslessons.tv[4]. 26 października tego samego roku wydał swój kolejny album, The Space in Between, nagrany z udziałem Jojo Mayera (perkusja), Mike’a Sterna (gitara), Tima Millera (gitara), Jamesa Valentine’a (gitara), Airta Moreiry (instrumenty perkusyjne, śpiew), Douga Wamble’a (gitara, spiew), Auduna Waage (trąbka) i Boba Reynoldsa (saksofon tenorowy)[8].

Współpraca edytuj

Jako muzyk współpracował z takimi artystami jak: Airto Moreira, Delta Goodrem, Flora Purim, Gary Husband, Jem, Paul Shafer, John Mayer, Jojo Mayer, Mike Stern, Pat Metheny, Marcus Miller, Hiram Bullock, Peter Erskine, Randy Brecker, V. V. Brown i Wayne Krantz, natomiast jako producent muzyczny – z Ronnym Jordanem i Mikiem Phillipsem[9].

Życie prywatne edytuj

3 września 2011 roku ożenił się z Bethany Geaber[10].

Dyskografia edytuj

Albumy solowe edytuj

  • 2004 – Mystery To Me: Live in New York
  • 2007 – Live at the 55Bar
  • 2010 – The Space In Between
  • 2012 – It Only Happens Once
  • 2013 – Theatre by the Sea
  • 2014 – Motion Picture
  • 2016 – American Elm
  • 2019 – The Union

Albumy koncertowe edytuj

  • 2011 – Live at the Jamboree June 17th 2011 1st set
  • 2011 – Live at the Jamboree June 17th 2011 1st set
  • 2011 – Live at the Jamboree June 18th 2011 1st set
  • 2011 – Live at the Jamboree June 18th 2011 1st set
  • 2011 – Live In NYC Dec 2011[11]

Muzyk sesyjny edytuj

Sprzęt edytuj

Gitary basowe edytuj

  • Fodera Imperial (skala 33", struny EADGC)
  • Fender American Standard Precision Bass
  • Fender Japan Medium Scale Aerodyne Jazz Bass (skala 32")
  • 72 Fender Musicmaster Bass (skala 30")
  • Mayones Jabba custom (5-strunowa)[4]

Struny edytuj

  • zestaw Dunlop Super Bright Steel[4]

Urządzenia towarzyszące edytuj

  • wzmacniacze: Amps Aguilar Tone Hammer 500 z 2 kolumnami Aguilar SL 112, Recording Noble Bass Preamp + DI
  • efekty gitarowe: Nova Repeater TC Electronic RPT-1, Boss OC-2 Octave (japoński)
  • efekt do basu: DOD FX32 Meat Box
  • looper gitarowy: Ditto Looper
  • tuner gitarowy: PolyTune Mini[4]

Książki edytuj

  • Songs nad Solos
  • The Practice Routine Vol 1
  • 2012 – You're a Musician. Now What?
  • 2014 – All the good stuff – How I Practice

Przypisy edytuj

  1. ↑ Rate Your Music: Janek Gwizdala. rateyourmusic.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  2. ↑ a b c d Phil DiPietro w: Globalbass: Janek Gwizdala: Gee-Wiz Gwizzy’s Bizzy !. www.globalbass.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  3. ↑ Jon Liebman: Janek Gwizdala Exclusive interview with FBPO’s Jon Liebman. forbassplayersonly.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i Jonathan Herrera w: Bassplayer.com: Janek Gwizdala: Bigger, Better, Faster, Stronger. www.bassplayer.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  5. ↑ Fodera: Featured Artists. www.fodera.com. [dostęp 2017-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-04)]. (ang.).
  6. ↑ Phil DiPietro w: All About Jazz: Janek Gwizdala: Mystery to Me-Live in New York. www.allaboutjazz.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  7. ↑ AllMusic: Mystery to Me. www.allmusic.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  8. ↑ Bandcamp: The Space in Between. janekgwizdala.bandcamp.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  9. ↑ TC Electronic: Janek Gwizdala. www.tcelectronic.com. [dostęp 2017-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-22)]. (ang.).
  10. ↑ The Knot: Bethany Geaber & Janek Gwizdala. registry.theknot.com. [dostęp 2017-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-04)]. (ang.).
  11. ↑ Bandcamp: Janek Gwizdala. janekgwizdala.bandcamp.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  12. ↑ Discogs: Ronny Jordan – At Last. www.discogs.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  13. ↑ Discogs: Freeland – Now & Them. www.discogs.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  14. ↑ Discogs: Mike Phillips – Uncommon Denominator. www.discogs.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).
  15. ↑ Discogs: Nick Vayenas – Synesthesia. www.discogs.com. [dostęp 2017-04-03]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Janek_Gwizdala&oldid=65161399”