Janusz Stańczyk

polski dyplomata

Janusz Józef Stańczyk (ur. 22 stycznia 1955 w Tarnowie) – polski prawnik i dyplomata, ambasador tytularny, dyrektor generalny MSZ (1995–1996), podsekretarz stanu w MSZ (1997–1999, 2005–2007), ambasador RP w Holandii (2007–2012), stały przedstawiciel RP przy ONZ (2000–2004) oraz stały przedstawiciel RP przy Radzie Europy (2015–2020).

Janusz Stańczyk
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1955
Tarnów

Dyrektor generalny MSZ
Okres

od 1995
do 1996

Poprzednik

Krzysztof Jakubowski

Następca

Marek Grela

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 1997
do 1999

Stały przedstawiciel RP przy ONZ w Nowym Jorku
Okres

od 2000
do 2004

Poprzednik

Eugeniusz Wyzner

Następca

Andrzej Towpik

Podsekretarz stanu w MSZ
Okres

od 2005
do 2007

Ambasador RP w Królestwie Niderlandów
Okres

od 2007
do 2012

Poprzednik

Jan Michałowski

Następca

Jan Borkowski

Stały przedstawiciel RP przy Radzie Europy
Okres

od 2015
do 2020

Poprzednik

Urszula Gacek

Następca

Jerzy Baurski

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Życiorys

edytuj

W 1977 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1985 w Polskiej Akademii Nauk uzyskał stopień doktora nauk prawnych w zakresie prawa międzynarodowego na podstawie dysertacji Pojęcie wspólnotowego dziedzictwa ludzkości w prawie międzynarodowym. Odbył również studia w szkole prawa na Saint Louis University, gdzie uzyskał magisterium z prawa[1].

W latach 1978–1980 pracował w Instytucie Historyczno-Prawnym Uniwersytetu Jagiellońskiego, a w okresie 1983–1992 w Instytucie Państwa i Prawa PAN. W 1992 został dyrektorem Departamentu Prawno-Traktatowego w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a w 1995 dyrektorem generalnym MSZ. W latach 1997–1999 zajmował stanowisko podsekretarza stanu tego resortu. W styczniu 2000 został ambasadorem – stałym przedstawicielem RP przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku. Po powrocie do kraju w 2004 pełnił obowiązki dyrektora Departamentu Systemu Narodów Zjednoczonych i Problemów Globalnych MSZ.

Od 4 listopada 2005 do 6 września 2007 ponownie pracował jako wiceminister spraw zagranicznych. W październiku 2007 powołano go na stanowisko ambasadora RP w Królestwie Niderlandów, został również stałym przedstawicielem Rzeczypospolitej Polskiej przy Organizacji ds. Zakazu Broni Chemicznej (OPCW) w Hadze. Misję dyplomatyczną zakończył 31 marca 2012[2][3]. W latach 2012–2015 był dyrektorem Departamentu Prawno-Traktatowego MSZ[1]. W lipcu 2015 otrzymał nominację na stanowisko stałego przedstawiciela RP przy Radzie Europy[4]. Zakończył pełnienie tej funkcji 31 lipca 2020[5]. 1 września 2020 objął stanowisko dyrektora Departamentu Ameryki MSZ[6]. 31 stycznia 2022 przeszedł na emeryturę.

Zna język angielski i francuski. Ojciec dwójki dzieci[1].

Odznaczenia

edytuj

W 2012, za wybitne zasługi w służbie zagranicznej, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i działalności dyplomatycznej, odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 177/ [online], Sejm Rzeczypospolitej Polskiej, 14 maja 2015 [dostęp 2023-07-08].
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 maja 2012 r. nr 110-17-2012 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 525).
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 10 maja 2012 r. nr 110-19-2012 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 527).
  4. Nominacje ambasadorów w Nigerii i Stałym Przedstawicielstwie RP przy Radzie Europy, msz.gov.pl, 2 lipca 2015 [zarchiwizowane 2015-07-22].
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 14 lipca 2020 r. nr 110.22.2020 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2020 r. poz. 714).
  6. Organigram funkcjonalny Ministerstwa Spraw Zagranicznych, gov.pl, 1 września 2020 [zarchiwizowane 2020-09-02].
  7. Odznaczenia z okazji Dnia Służby Zagranicznej [online], prezydent.pl, 16 listopada 2012 [dostęp 2012-11-16].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj