Jaroslav Bořita z Martinic
Jaroslav Bořita z Martinic (niem. Jaroslav Borzita von Martinic/Martinitz) (ur. 6 stycznia 1582, zm. 21 listopada 1649) – czeski szlachcic i namiestnik cesarza Ferdynanda II, jedna z ofiar drugiej defenestracji praskiej.
| |
| |
| Hrabia Oberstlandhofmeister Najwyższy Szambelan Królestwa Czech | |
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Ojciec |
Jaroslav I. Borita z Martinice |
| Matka |
Johana Dašická z Barchova |
| Żona |
1. Maria Euzebia von Sternberg |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny katolickiej. Edukację pobierał u jezuitów, wiele lat spędził w katolickich szkołach we Włoszech[1]. Od 1603 roku wchodził w skład rady królewskiej, a w 1609 roku został mianowany marszałkiem nadwornym[1]. Od 1617 roku był burgrabią Karlsztejnu i został mianowany namiestnikiem cesarskim w Czechach[1].
23 maja 1618 wraz z Vilémem Slavatą z Chlumu i Filipem Fabriciusem był ofiarą drugiej defenestracji praskiej. Nie odniósł wówczas żadnych obrażeń i tego samego dnia w przebraniu opuścił Pragę. Udał się następnie do Monachium, a później do Pasawy[1].
Po bitwie na Białej Górze popierał represje wobec powstańców. Powrócił do Czech i wykupywał majątki odebrane powstańcom. W 1621 roku otrzymał tytuł hrabiego[1]. Od 1638 roku piastował urząd najwyższego burgrabiego[1].
Był żonaty 4 razy. Pierwszy raz poślubił Marię Euzebię von Sternberg (1584–1634), drugi raz poślubił hrabinę Elizę Marię Magdalenę zu Vrtby (zm. 1643), Trzeci raz Katarzynę Ludmiłę Franciszkę Talatzkovą z Gestieticz (zm. 1649). I czwarty raz Alenę Barbarę Kostomlatską z Vresovic. Miał 10 dzieci, wszystkie z pierwszego małżeństwa. Jego najstarszą córką była hrabina Barbara Euzebia, druga żona Chrystiana Wilhelma z Brandenburgii.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Ottův slovník naučný, t. XVI, Praga 1900, s. 919-921 (cz.).