Wikipedia

Jaskinia Kowalskiego (Dolina Kobylańska)

Jaskinia Kowalskiego – jaskinia na Wzgórzu Dumań w Dolinie Kobylańskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w granicach wsi Karniowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[2].

Jaskinia Kowalskiego
Ilustracja
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Dolina Kobylańska, Lotniki

Właściciel

Skarb Państwa

Długość

28,40 m

Głębokość

8,40 m

Deniwelacja

9,40

Ekspozycja otworów

ku południowemu zachodowi

Kod

J.Olk.I-06.07

Położenie na mapie gminy Zabierzów
Mapa konturowa gminy Zabierzów, u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Kowalskiego”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Kowalskiego”
Położenie na mapie województwa małopolskiego
Mapa konturowa województwa małopolskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Kowalskiego”
Położenie na mapie powiatu krakowskiego
Mapa konturowa powiatu krakowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Kowalskiego”
Ziemia50°09′55″N 19°45′50″E/50,165278 19,763889
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Opis obiektu edytuj

Jaskinia znajduje się za III Filarkiem, pomiędzy najbardziej na południe wysuniętą części skały Lotniki, a Pochyłą Granią[1][3]. Prowadzi przez nią droga wspinaczkowa Komin Kowalskiego (III w skali polskiej)[3]. Dolny otwór jaskini znajduje się na wysokości około 3 m nad ziemią. Za otworem jest niewielka salka, nad nią bardzo stromo do góry biegnie komin z górnym otworem. Ma wysokość około 8 m, a w połowie jego wysokości jest ciasna studzienka prowadząca do miejscami ciasnego, miejscami wysokiego korytarzyka. W korytarzyku jest zacisk, za którym znajduje się następny komin z otworem[1].

Jaskinia powstała w późnojurajskich wapieniach skalistych. Jest w większości sucha, wilgotno jest tylko w jej głębszych partiach. Są w niej nacieki w postaci mleka wapiennego, grzybków naciekowych i polew. Namulisko złożone z wapiennego gruzu i gliny z odchodami nietoperzy i większych ssaków. Jest przewiewna, światło dociera do zacisku. Na ścianach rozwijają się glony, wewnątrz występują pająki i muchówki[1].

Historia edytuj

Jaskinia jest trudna do przebycia. Znana była już pierwszym wspinaczom w Dolinie Kobylańskiej, zwanych „Pokutnikami”. Wspinali się oni na Lotnikach już przed II wojną światową. Górny korytarz jaskini zwiedził wiosną 1950 roku Kazimierz Kowalski. Utknął w niej po przebyciu zacisku. Udało się go wydobyć dopiero po 14 godzinach, jaskini nie zinwentaryzował. Po raz pierwszy jaskinię wzmiankował ją P. Burchard w 1957 r., który opisał akcję ratowniczą K. Kowalskiego. Plan jaskini i opis sporządził J. Nowak w maju 2003 r.[1]

Galeria edytuj

  •  
    Komin Kowalskiego z otworami jaskini
  •  
    Otwór dolny
  •  
    Salka
  •  
    Komin i górny otwór

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e Jakub Nowak, Andrzej Górny, Jaskinia Kowalskiego, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-02-14].
  2. ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-05-15].
  3. ↑ a b Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej: przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jaskinia_Kowalskiego_(Dolina_Kobylańska)&oldid=66355375”