Jaskinia Kowalskiego (Dolina Kobylańska)
Jaskinia Kowalskiego – jaskinia na Wzgórzu Dumań w Dolinie Kobylańskiej na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej[1]. Znajduje się w granicach wsi Karniowice w województwie małopolskim, w powiecie krakowskim, w gminie Zabierzów[2].
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
28,40 m |
| Głębokość |
8,40 m |
| Deniwelacja |
9,40 |
| Ekspozycja otworów |
ku południowemu zachodowi |
| Kod |
J.Olk.I-06.07 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu krakowskiego  | |
Położenie na mapie gminy Zabierzów  | |
 50°09′55″N 19°45′50″E/50,165278 19,763889
| |
| Strona internetowa | |
Opis obiektu
edytujJaskinia znajduje się za III Filarkiem, pomiędzy najbardziej na południe wysuniętą części skały Lotniki, a Pochyłą Granią[1][3]. Prowadzi przez nią droga wspinaczkowa Komin Kowalskiego (III w skali polskiej)[3]. Dolny otwór jaskini znajduje się na wysokości około 3 m nad ziemią. Za otworem jest niewielka salka, nad nią bardzo stromo do góry biegnie komin z górnym otworem. Ma wysokość około 8 m, a w połowie jego wysokości jest ciasna studzienka prowadząca do miejscami ciasnego, miejscami wysokiego korytarzyka. W korytarzyku jest zacisk, za którym znajduje się następny komin z otworem[1].
Jaskinia powstała w późnojurajskich wapieniach skalistych. Jest w większości sucha, wilgotno jest tylko w jej głębszych partiach. Są w niej nacieki w postaci mleka wapiennego, grzybków naciekowych i polew. Namulisko złożone z wapiennego gruzu i gliny z odchodami nietoperzy i większych ssaków. Jest przewiewna, światło dociera do zacisku. Na ścianach rozwijają się glony, wewnątrz występują pająki i muchówki[1].
Historia
edytujJaskinia jest trudna do przebycia. Znana była już pierwszym wspinaczom w Dolinie Kobylańskiej, zwanych „Pokutnikami”. Wspinali się oni na Lotnikach już przed II wojną światową. Górny korytarz jaskini zwiedził wiosną 1950 roku Kazimierz Kowalski. Utknął w niej po przebyciu zacisku. Udało się go wydobyć dopiero po 14 godzinach, jaskini nie zinwentaryzował. Po raz pierwszy jaskinię wzmiankował ją P. Burchard w 1957 r., który opisał akcję ratowniczą K. Kowalskiego. Plan jaskini i opis sporządził J. Nowak w maju 2003 r.[1]
Galeria
edytuj-
Komin Kowalskiego z otworami jaskini -
Otwór dolny -
Salka -
Komin i górny otwór
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e Jakub Nowak, Andrzej Górny, Jaskinia Kowalskiego, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-02-14].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2021-05-15].
- ↑ a b Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej: przewodnik wspinaczkowy, Warszawa: RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7.