Jerzy Farensbach
Jerzy (Georg) Farensbach herbu Farensbach (ur. 1551, zm. 19 maja 1602) – wódz polski.
| ||
![]() | ||
![]() Farensbach | ||
Data urodzenia | 1551 | |
Data i miejsce śmierci | 19 maja 1602 Fellin | |
Ojciec | Wolmar Farensbach |
Pochodził z niemieckiej rodziny z Inflant. Służył wojskowo w Szwecji, Francji, Holandii, Niemczech i Rosji. W służbie duńskiej był gubernatorem Ozylii, a w 1577 dowodził duńskimi posiłkami dla Gdańska. Dwa lata później przeszedł do służby w armii Rzeczypospolitej. Jako dowódca rajtarii brał udział w kampaniach Batorego przeciw Rosji. W 1583 został hetmanem inflanckim. W 1587 dowodził piechotą niemiecką broniącą Krakowa przed arcyksięciem Maksymilianem. Pod Byczyną dowodził rajtarią. W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[1]. W 1598 dowodził wyprawą Zygmunta III do Szwecji, w tym samym roku został wojewodą wendeńskim. W roku 1600 kierował obroną Inflant przed najazdem szwedzkim. Śmiertelnie ranny podczas oblężenia Fellina w 1602. Należał do wybitniejszych dowódców jazdy polskiej przełomu XVI i XVII wieku.
Zobacz teżEdytuj
PrzypisyEdytuj
- ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.
BibliografiaEdytuj
- Stanisław Herbst "Farensbach Jerzy (1551-1602)" [w] Polski Słownik Biograficzny tom VI wyd. 1948 s. 369-370 wersja elektroniczna