Jerzy Jabłoński (poseł)
Jerzy Włodzimierz Jabłoński (ur. 3 kwietnia 1895 w Warszawie, zm. 23 marca 1986[1][a] tamże) – polski ziemianin, rolnik, działacz społeczny i samorządowy, polityk, poseł na Sejm w II RP.
 Jerzy Jabłoński 1935 roku | |
| Data i miejsce urodzenia |
3 kwietnia 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 marca 1986 |
| Poseł na Sejm IV kadencji (II RP) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna |
BBWR. |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujUkończył Szkołę Handlową E. Rontalera w 1912 roku, następnie studiował w latach 1912–1913 na Wydziale Humanistycznym Wolnej Wszechnicy Polskiej, na Studium Rolniczym UJ w Krakowie (w roku 1913/1914) i w Wyższej Szkole Rolniczej w Warszawie (w roku 1915/1916). W 1926 roku uzyskał dyplom inżyniera rolnika SGGW, zweryfikowany w 1950 roku (mgr agrotechniki SGGW).
Był właścicielem majątku Pniewo, gdzie gospodarował w latach 1918–1938. W okresie międzywojennym był członkiem Wydziału Powiatowego w Łomży, Rady i Wydziału Wojewódzkiego w Białymstoku, prezesem Okręgowego Towarzystwa Rolniczego w Łomży i (w latach 1933–1938) Białostockiej Izby Rolniczej, członkiem komitetu finansowo-rolnego Związku Izb i Organizacji Rolniczych w Warszawie oraz Państwowej Rady Leśnej.
Politycznie był związany z BBWR. W czasie wyborów w 1935 roku został wybrany 39 404 głosami z listy państwowej w okręgu nr 42 obejmującym powiaty: łomżyński i ostrołęcki. W IV kadencji należał do Koła Rolników Sejmu i Senatu i pracował w komisjach: budżetowej (w której był sekretarzem) i komunikacji, a w 1938 roku w komisji specjalnej ds. oddłużenia rolnictwa oraz komisji specjalnej ds. cen artykułów rolniczych[2][1].
Podczas II wojny światowej pracował jako administrator majątku Jackowice. Był żołnierzem AK.
Po wojnie pracował w Wojewódzkim Urzędzie Ziemskim w Gdańsku (1945), Ministerstwie Rolnictwa, jako inspektor i dyrektor Państwowego Zakładu Hodowli Koni (1946–1948) i pracownik Centralnego Zarządu Przedsiębiorstw Robót Komunikacyjnych (1948–1952), Warszawskiego Przedsiębiorstwa Robót Drogowych (1952–1956), Instytutu Jedwabiu Naturalnego w Milanówku (1956–1958) i Centralnej Biblioteki Rolniczej (1958–1968) w Warszawie[1].
Życie prywatne
edytujBył synem Józefa Karola i Marii Józefy z domu Wosińskiej. Żoną Jerzego Jabłońskiego była Maria z domu Łączkowska (żołnierz AK, uhonorowana odznaczeniem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata), z którą miał dwoje dzieci – Janusza Jabłońskiego i Marię Ewę Jabłońską-Deptułę (1931–2008) – profesor historii, związaną z KUL, działaczkę opozycji niepodległościowei w PRL[3].
Był bratem Witolda Andrzeja – sinologa.
Powtórnie ożenił się 12 grudnia 1951 roku z Izabellą Potulicką żona Jerzego Jabłońskiego była prawnuczką Stanisława Hutten–Czapskiego. Jej pierwszym mężem był Kazimierz Światopełk-Mirski[4].
Autor wydanych w 2013 roku wspomnień Wpisany w wiek zmian. Pamiętnik samorządowca.
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1933)[5]
Uwagi
edytuj- ↑ Według aktu zgonu – zmarł 24 marca 1986 roku
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Jerzy Jabłoński. [dostęp 2012-06-29].
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 175.
- ↑ Ewa Jabłońska-Deptuła (1931–2008). [dostęp 2012-09-10].
- ↑ Jerzy Jabłoński w Wielkiej genealogii Minakowskiego. [dostęp 2012-06-29].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu pracy samorządowej i społecznej”.