Jerzy Jakubiec
Jerzy Aleksander Jakubiec ps. „Jurek”, „Mały” (ur. 3 lutego 1921 w Łodzi, zm. 3 lutego 1987, tamże)[1] – kapral Armii Krajowej, żołnierz WSOP i 1 Dywizji Pancernej.
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia |
3 lutego 1921 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 lutego 1987 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
         
| |
Życiorys edytuj
Uczestniczył jako ochotnik w kampanii wrześniowej. Wysiedlony do Warszawy podjął naukę na tajnej Politechnice Warszawskiej, gdzie skonstruował odbiornik radiowy służący do nasłuchu radia londyńskiego w czasie powstania warszawskiego. W 1942 dołączył do Armii Krajowej[2]. Podczas powstania uzyskał stopień kaprala i walczył jako żołnierz VI batalionu Wojskowej Służby Ochrony Powstania, podlegającego pod dowództwo pułku „Baszta”[1][2], a następnie w Komendzie Placu Mokotów[2]. Po powstaniu znalazł się w niewoli niemieckiej i trafił do obozu Stalagu X B Sandbostel[2]. Uciekł z niego w grudniu 1944[1], przedostając się do 1. Dywizji Pancernej generała Stanisława Maczka. Powrócił do Polski w 1948. W punkcie repatriacyjnym w Szczecinie oderwano mu odznaczenia i pobito[2].
Życie prywatne edytuj
Był synem Józefa Jakubca i jego żony Kazimiery. Miał 2 braci, Andrzeja i Tadeusza – uczestników powstania warszawskiego[1].
Pochowany został na Starym Cmentarzu w Łodzi (grób 1-fr/39-10)[3].
Odznaczenia edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Powstańcze Biogramy – Jerzy Jakubiec [online], 1944.pl [dostęp 2022-06-13] (pol.).
- ↑ a b c d e f KJ, Jerzy Aleksander Jakubiec (1921–1987) [online], 7 listopada 2018.
- ↑ a b Groby Powstańców Warszawskich pochowanych na Starym Cmentarzu w Łodzi, [w:] lodz.ipn.gov.pl [online], Instytut Pamięci Narodowej.