Jerzy Jurowicz

polski piłkarz

Jerzy Leszek Jurowicz (ur. 21 maja 1920 w Krakowie, zm. 19 października 1989 tamże) – polski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza, długoletni zawodnik Wisły Kraków, drukarz.

Jerzy Jurowicz
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Leszek Jurowicz

Data i miejsce urodzenia

21 maja 1920
Kraków

Data i miejsce śmierci

19 października 1989
Kraków

Wzrost

176 cm

Pozycja

bramkarz

Kariera juniorska
Lata Klub
1933–1937 Wisła Kraków
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1937–1955 Wisła/Gwardia-Wisła Kraków 191 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1947–1950 Polska 8 (0)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 40-lecia Polski Ludowej

Życiorys edytuj

Całą karierę spędził w Wiśle. Przed wojną zdobywał mistrzostwo Polski juniorów. Po jej zakończeniu dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski seniorów (1949, 1950), w 1951 wygrał ligę[1]. Wielokrotnie był kapitanem drużyny.

W pierwszym zespole "Białej Gwiazdy" Jurowicz zadebiutował 5 września 1937, mając jedynie 17 lat i 107 dni. Podczas derbowego spotkania z Cracovią miała miejsce niecodzienna sytuacja - podstawowy golkiper Wisły, Edward Madejski, doznał kontuzji i opuścił plac gry po ledwie 17 minutach. Zespół nie posiadał rezerwowego bramkarza, toteż Wisła grała w dziesiątkę, a między słupkami stanął napastnik Bolesław Habowski. Działacze udali się na poszukiwanie juniora Jurowicza, który wszedł na boisko w 35 minucie meczu. Wisła przegrała 0:1, ale nikt młodego bramkarza nie winił za porażkę.Do wybuchu II wojny światowej Jurowicz miał na koncie 16 rozegranych spotkań.

Był reprezentantem Krakowa i Polski. W kadrze kraju debiutował 17 września 1947 w meczu z Finlandią, ostatni raz zagrał w 1950. Łącznie w biało-czerwonych barwach rozegrał 8 spotkań.

W 1979 został wybrany sportowcem 35-lecia GTS Wisła Kraków[2].

Zawodowo był związany z branżą drukarską. Kształcił się w Ilustrowanym Kurierze Codziennym, przez wiele lat pracował w Prasowych Zakładach Graficznych, gdzie pełnił stanowisko chemigrafa, odpowiadał za druk „Dziennika Polskiego”

Był żonaty, miał córki. Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[3].

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

  1. Mistrzostwo zdobył wówczas zdobywca Pucharu Polski - Ruch Chorzów.
  2. Krótko. „Nowiny-Stadion”. Nr 38, s. 1, 8 października 1979. 
  3. Jerzy Jurowicz - Historia Wisły [online], historiawisly.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).

Bibliografia edytuj