Jerzy Stańczyk

polski funkcjonariusz Policji, Komendant Główny Policji w latach 1995–1997

Jerzy Edward Stańczyk (ur. 11 lipca 1936 w Warszawie) – polski oficer, nadinspektor Policji, komendant główny Policji w latach 1995–1997.

Jerzy Stańczyk
nadinspektor Policji nadinspektor Policji
Data i miejsce urodzenia

11 lipca 1936
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1959–1997

Formacja

Milicja Obywatelska
Policja

Stanowiska

komendant wojewódzki Policji w Szczecinie,
komendant stołeczny Policji (1994–1995),
komendant główny Policji (1995–1997)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Transportu Politechniki Szczecińskiej.

Do Milicji Obywatelskiej wstąpił w 1959. Zajmował m.in. stanowiska: wywiadowcy Komisariatu Portowego i technika Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej MO w Szczecinie. W latach 1972–1976 był kolejno zastępcą komendanta powiatowego w Świnoujściu, zastępcą komendanta miejskiego w Szczecinie i komendantem powiatowym w Świnoujściu. W latach 1976–1984 był zastępcą szefa Wojewódzkiego Urzędu Spraw Wewnętrznych ds. MO w Kielcach, a następnie zastępcą szefa WUSW w Szczecinie. W grudniu 1989 kierował akcją Milicji Obywatelskiej w czasie protestu więźniów w zakładzie karnym w Goleniowie i Nowogardzie. W tym czasie służył w stopniu pułkownika[1].

Po przekształceniu MO w policję został komendantem wojewódzkim w Szczecinie. W latach 1994–1995 zajmował stanowisko komendanta stołecznego w Warszawie. Od 7 marca 1995 do 3 stycznia 1997 pełnił funkcję komendanta głównego Policji. W latach 1997–2002 był radcą–ministrem pełnomocnym w Ambasadzie RP w RFN.

Odznaczenia edytuj

Przypisy edytuj

Linki zewnętrzne edytuj

Bibliografia edytuj

  • Adam Zadworny, Jerzy Jachowicz, Twardy glina, „Gazeta Wyborcza” 22 lutego 1994, nr 44.
  • Komendanci główni polskiej policji (1918–2009) (pod redakcją Piotra Majera), Szczytno 2009, s. 189–191 (z fotografią).