Jerzy Sułocki
Jerzy Sułocki (ur. 11 lutego 1921 w Łodzi, zm. 5 marca 1998, tamże)[1] – polski specjalista w dziedzinie mechaniki konstrukcji budowlanych, profesor Politechniki Łódzkiej.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
11 lutego 1921 |
Data i miejsce śmierci |
5 marca 1998 |
Profesor nauk technicznych | |
Specjalność: konstrukcje budowlane, mechanika konstrukcji budowlanych | |
Alma Mater | |
Doktorat |
1960 |
Habilitacja |
1964 |
Dziekan | |
Wydział | |
Okres spraw. |
1979–1984 |
Poprzednik | |
Następca | |
Prodziekan ds. nauki | |
Wydział |
Budownictwa i Architektury PŁ |
Okres spraw. |
1968–1971 |
Odznaczenia | |
Życiorys edytuj
Brał udział w kampanii wrześniowej, działał w konspiracji w Armii Krajowej w Okręgu Kielecko-Radomskim. Po wyzwoleniu uzyskał dyplom magistra inżyniera budownictwa lądowego o specjalności mostowej na Wydziale Inżynierii Budowlanej Politechniki Gdańskiej. Pracę dydaktyczną podjął już w czasie studiów. Od 1954 pracował na stanowisku zastępcy profesora w Politechnice Szczecińskiej. Stopień doktora nauk technicznych uzyskał w 1960 na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, a stopień doktora habilitowanego na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej w 1964 roku. W Politechnice Łódzkiej rozpoczął pracę w 1966 roku na stanowisku kierownika Katedry Mechaniki Budowli na Wydziale Budownictwa Lądowego.
Jego działalność naukowa dotyczyła mechaniki stosowanej do konstrukcji inżynierskich, a w szczególności statyki i dynamiki układów płaskich i przestrzennych z uwzględnieniem podatnego podłoża. Zajmował się obiektami jak rurociągi, fundamenty pod maszyny, obiekty inżynierskie i budynki. Opublikował 3 monografie, 10 rozpraw inżynierskich, 12 artykułów, 4 skrypty i materiały seminaryjne oraz 22 referaty. Jako inżynier budowlany wykonał 152 projekty i ekspertyzy budowlane.
Pełnił funkcję dziekana Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Łódzkiej w latach 1979–1984, a prodziekana ds. nauki w latach 1968-1971. Uczestniczył w pracach Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa, Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej oraz Łódzkiego Towarzystwa Naukowego. Przeszedł na emeryturę w 1991 roku.
Pochowany w części ewangelickiej Starego Cmentarza w Łodzi (kw. 35–L2/235)[1].
Odznaczenia edytuj
- Srebrny Krzyż Zasługi (1954),
- Złoty Krzyż Zasługi (1971),
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973),
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1980),
- Medal Wojska (1948), przez rząd RP na uchodźstwie,
- Krzyż Kampanii Wrześniowej (1958), przez rząd RP na uchodźstwie,
- Krzyż Armii Krajowej (1990), przez rząd RP na uchodźstwie[1].
Bibliografia edytuj
- Ewa Chojnacka, Zbigniew Piotrowski, Ryszard Przybylski (red.): Profesorowie Politechniki Łódzkiej 1945–2005. Łódź: Wydawnictwo Politechniki Łódzkiej, 2006, s. 247.
Linki zewnętrzne edytuj
- Prof. zw. dr hab. in Jerzy Sułocki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2015-01-23] .[martwy link]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Jerzy Teodor Sułocki [online], www.ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2022-06-05] (pol.).