Johann Stadlmayr (ur. około 1580 przypuszczalnie we Freisingu, zm. 12 lipca 1648 w Innsbrucku[1][2]) – niemiecki kompozytor.

Johann Stadlmayr
Data i miejsce urodzenia

ok. 1580
Freising (?)

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

12 lipca 1648
Innsbruck

Gatunki

muzyka poważna, muzyka barokowa

Zawód

kompozytor

Życiorys

edytuj

W latach 1603–1607 był członkiem nadwornej kapeli arcybiskupiej w Salzburgu, w 1604 roku otrzymał posadę wicekapelmistrza, a wkrótce potem kapelmistrza[1][2]. W 1607 roku wyjechał do Innsbrucku, gdzie został kapelmistrzem na dworze arcyksięcia Tyrolu Maksymiliana III[1][2]. Później pozostawał w służbie jego następców, Leopolda V i Klaudii Medycejskiej[1][2]. Pomimo licznych propozycji z innych ośrodków nie opuścił nigdy Innsbrucku[1]. Doprowadził do rozwoju innsbruckiego ośrodka muzycznego[2]. Cieszył się poważaniem współczesnych, pochlebnie wyrażali się o nim Michael Praetorius i Wolfgang Caspar Printz[1].

Tworzył wyłącznie muzykę religijną[1][2]. Wydał 4 zbiory maginifkatów i 7 zbiorów mszy, był też autorem hymnów, motetów i psalmów[2]. Do około 1628 roku posługiwał się archaizującą, nawiązującą do muzyki późnego renesansu polifonią w stylu kontrapunktycznym, opartą na przeimitowaniu, cantus firmus i cori spezzati[1]. W późniejszym okresie wprowadził bardziej nowoczesne środki wyrazu, tworząc utwory w stylu koncertującym opartym o basso continuo, grupę instrumentów, wokalne głosy solowe, partie małogłosowe i zintensyfikowane kontrasty fakturalne[1].

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 69–70. ISBN 978-83-224-0866-7.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3442. ISBN 0-02-865530-3.

Linki zewnętrzne

edytuj