Joseph De Piro
Joseph (Ġużeppi, Giuseppe) De Piro (ur. 2 listopada 1877, zm. 17 września 1933) – maltański rzymskokatolicki ksiądz i misjonarz. W czerwcu 1910 założył Towarzystwo Misyjne św. Pawła (MSSP) z charyzmą formowania misjonarzy na wzór św. Pawła. Sługa Boży, jest kandydatem do beatyfikacji.
| Sługa Boży Monsignor | |
 Założyciel Towarzystwa Misyjnego św. Pawła (MSSP) | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
21 grudnia 1901 |
| Prezbiterat |
15 marca 1902 |
Życiorys
edytujWczesne lata i edukacja
edytujJoseph De Piro urodził się 2 listopada 1877 w Mdinie na Malcie[1][2]. Jego rodzicami byli szlachetnie urodzeni Alexander dei Marchesi De Piro oraz Ursola de domo Agius Caruana[3]. Był siódmym z dziewięciorga dzieci swoich rodziców. Ochrzczony został w kościele katedralnym w Mdinie następnego dnia po urodzeniu[2].
Otrzymał domowe wykształcenie podstawowe oraz średnie w Malta Lyceum w Valletcie[2]. Wykazywał się znacznym talentem malarskim[2]. W 1894 zdał egzamin maturalny i wstąpił na ówczesny Królewski Uniwersytet Maltański, gdzie przez trzy lata studiował na Wydziale Sztuki i Nauki. Następnie w latach 1897–1898 studiował prawo. Pod koniec szkoły średniej i podczas studiów – od 11 października 1892 do 23 lutego 1896 – służył także w Royal Malta Regiment of Militia[2][4].
Powołanie, studia i święcenia
edytuj8 maja 1898 Giuseppe zdecydował o swoim dalszym życiu. 10 lipca 1898 wyruszył do Rzymu na studia filozoficzno-teologiczne na Capranica College i Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim[2][4]. 21 grudnia 1901 przyjął święcenia diakonatu, zaś 15 marca 1902 święcenia kapłańskie w kościele św. Jana na Lateranie[2][5]. Swoją pierwszą uroczystą mszę świętą odprawił 30 marca 1902 w katedrze św. Pawła w Mdinie. Zaraz potem wrócił do Rzymu, aby kontynuować trzeci rok studiów[2].
Działalność
edytujW latach 1902–1904 spędził okres rekonwalescencji po gruźlicy w Davos w Szwajcarii, po czym w 1904 powrócił na Maltę, gdzie spędził 3 lata pracując jako duszpasterz w parafii Qrendi[6][4]. W 1907 roku został mianowany dyrektorem Domu Dziecka dla dziewczą)t im. Fra Diego, a trzy lata później, 30 czerwca 1910 założył dzieło swojego życia – Towarzystwo Misyjne św. Pawła, przyjmując dwóch pierwszych jego członków. W następnym roku został mianowany kanonikiem katedry w Mdinie[6][3][4], a w 1920 dziekanem Kapituły Katedralnej. W latach 1915–1918 był także sekretarzem generalnym arcybiskupa, następnie od 1918 do 1920 rektorem wyższego seminarium duchownego w Mdinie. W 1922 został wydelegowany do parafii Gudja, gdzie udało mu się zażegnać rozłam wśród parafian[6][3][4].
Był mianowany dyrektorem sierocińców: od 1922 St. Joseph’s Home w Ħamrun oraz Jesus of Nazareth Institute w Żejtun, od 1925 St. Joseph’s Home w Għajnsielem (gdzie w 1928 założył St. Joseph Band Club) oraz The Home for Little Children w Santa Venera, od 1927 St. Francis de Paule Institute w Birkirkarze[4].
De Piro był jednym z animatorów powstania Zgromadzenia Narodowego po zamieszkach Sette Giugno w 1919. Był też mediatorem podczas kryzysu pomiędzy Kościołem na Malcie a premierem Geraldem Stricklandem w 1930. W 1932 został wybrany senatorem w trzecim parlamencie maltańskim[6][4].
Śmierć
edytujJoseph De Piro zmarł 17 września 1933 w szpitalu we Florianie, po nagłym zasłabnięciu podczas procesji w Ħamrun[7][8]. Pochowany został w krypcie Domu Macierzystego Towarzystwa Misyjnego św. Pawła Santa Agata w Rabacie[9].
Dzieło życia – Towarzystwo Misyjne św. Pawła
edytujChociaż De Piro był zaangażowany w różne posługi w Kościele, jego główną troską były misje i praca wśród biednych[10]. Kontynuował pracę nad utworzeniem stowarzyszenia księży i braci zaangażowanych w szerzenie ewangelii. Od przyjęcia dwóch pierwszych członków w 1910[11] czekał jedenaście lat na oficjalną akceptację miejscowego biskupa[7] i siedemnaście lat, zanim br. Joseph Caruana został pierwszym misjonarzem paulińskim i został wysłany do Etiopii[12].
Z biegiem lat dołączali nowi członkowie, i rozpoczęto misje wśród maltańskich emigrantów w Australii (od 1948)[13]. Dziś Towarzystwo prowadzi misje również w Peru (od 1968), Pakistanie (od 1982), we Włoszech (od 1998), na Filipinach (od 1999) i Kubie (od 2017). W 2020 rozpoczęto działalność w Wietnamie, jeszcze bez stałego domu Towarzystwa w tym kraju[14].
Proces beatyfikacyjny
edytujTowarzystwo Misyjne św. Pawła wraz z władzami kościelnymi diecezji zakończyły diecezjalny proces beatyfikacyjny Sługi Bożego Józefa De Piro.
25 stycznia 2003 abp Joseph Mercieca, przewodniczący procesu diecezjalnego przesłał wszystkie dokumenty do Stolicy Apostolskiej w celu rozpatrzenia przez Kongregację Spraw Kanonizacyjnych[3][15].
Przypisy
edytuj- ↑ Sciberras 2016 ↓, s. 24.
- ↑ a b c d e f g h Biographical Writings 1. josephdepiro.com. [dostęp 2024-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-06-05)]. (ang.).
- ↑ a b c d Michael Schiavone: Biography: Giuseppe De Piro. [w:] Times of Malta [on-line]. 2023-11-02. [dostęp 2024-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-09)]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Mons. Joseph De Piro - The Founder. St. Joseph Band Club, Għajnsielem. [dostęp 2024-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-03-19)]. (ang.).
- ↑ Sciberras 2016 ↓, s. 75.
- ↑ a b c d Biographical Writings 2. josephdepiro.com. [dostęp 2024-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-26)]. (ang.).
- ↑ a b Biographical Writings 3. josephdepiro.com. [dostęp 2024-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-26)]. (ang.).
- ↑ Denis Hart: Archbishop's Homilies 2010 / Homily for Sunday 28 November 2010. Archdiocese of Melbourne, 2010-11-28. [dostęp 2024-07-08]. (ang.).
- ↑ Fr Giuseppe De Piro. Find A Grave. [dostęp 2024-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-11)]. (ang.).
- ↑ Sciberras 2016 ↓, s. 145.
- ↑ Sciberras 2016 ↓, s. 347.
- ↑ Joanna Ripard: CAM director appointed MSSP regional superior. [w:] Times of Malta [on-line]. 2007-07-08. [dostęp 2024-07-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-09)]. (ang.).
- ↑ Around the world. MSSP Missionary Society of St. Paul. [dostęp 2024-07-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-07-09)]. (ang.).
- ↑ MSSP - History. 2016-02-23. [dostęp 2024-07-11]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Tony Sciberras: Joseph De Piro: A Love for the Church, his Country, the Poor and the Missions. Malta: Postulation: De Piro Cause of Canonization, 2016. (ang.).
- Alexander Bonnici: Mons. Ġuzeppi De Piro (1877-1933). Malta: Soċjetà Missjunarja ta' San Pawl, 1985. (ang.).