Julian Gralka

polski szachista

Julian Gralka (ur. 18 lutego 1947) – polski szachista i trener szachowy, mistrz FIDE od 1983 roku.

Julian Gralka
Ilustracja
Julian Gralka, Polanica-Zdrój 2018
Data urodzenia

18 lutego 1947

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz FIDE (1983)

Ranking FIDE

2171

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Kariera szachowa

edytuj

Pierwszy znaczący sukces odniósł w 1966 r. w Polanicy-Zdroju, zdobywając brązowy medal mistrzostw Polski juniorów do 20 lat. Na przełomie 1966 i 1967 reprezentował Polskę w rozegranym w Groningen turnieju o Puchar Niemeyera (nieoficjalne mistrzostwa Europy juniorów do 20 lat), zajmując II miejsce w finale B (co odpowiadało X miejscu w Europie). W 1974 r. podzielił I-IV miejsce (wspólnie z Januszem Szuksztą, Jakowem Estrinem i Henrykiem Doboszem) w otwartym turnieju w Augustowie. W latach 1975–1979 pięciokrotnie z rzędu startował w finałach indywidualnych mistrzostw Polski, najlepszy wynik osiągając w 1978 r. w Krakowie, gdzie zajął XI miejsce (przed m.in. olimpijczykami Zbigniewem Dodą i Stefanem Witkowskim). W turnieju tym, rozegranym kołowym, był jednym z dwóch szachistów, którzy pokonali zdobywcę złotego medalu, Adama Kuligowskiego. Pozostałe cztery finały odbyły się w formule otwartej, spośród tych edycji najlepszy wynik osiągnął w 1977 r. w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie podzielił XV-XXII miejsce.

Do innych indywidualnych sukcesów Juliana Gralki należą m.in. dwukrotnie dz. I m. w turniejach "Jantar Bałtyku" w Rowach (2007[1], 2008[2]) oraz II m. w jednej z grup festiwalowych memoriału Akiby Rubinsteina w 2009 roku[3].

Jest sześciokrotnym medalistą drużynowych mistrzostw Polski, w barwach klubów "Pocztowiec" Poznań (1969 – brąz, 1971 – brąz), "Łączność" Bydgoszcz (1974 – brąz) oraz "Chemik" Bydgoszcz (1982 – brąz, 1983 – brąz, 1984 – srebro). Był również dwukrotnie złotym (1972, 1974) oraz dwukrotnie brązowym (1968, 1970) medalistą drużynowych mistrzostw Polski w szachach błyskawicznych.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 lipca 1982 r., z wynikiem 2380 punktów dzielił wówczas 14-18. miejsce wśród polskich szachistów[4].

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj