Julian Kuiłowski
Julian Kuiłowski h.Sas (ur. 1 maja 1826 w Koniuszkach Królewskich w obecnym rejonie samborskim, zm. 4 maja 1900 we Lwowie) – uczestnik Wiosny Ludów, biskup greckokatolicki, metropolita lwowski.
| ||
| ||
| Kraj działania |  Austro-Węgry
| |
| Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1826 Koniuszki Królewskie | |
| Data i miejsce śmierci | 4 maja 1900 Lwów | |
| Miejsce pochówku | Cmentarz Łyczakowski we Lwowie | |
| arcybiskup metropolita lwowski | ||
| Okres sprawowania | 1899-1900 | |
| biskup stanisławowski | ||
| Okres sprawowania | 1891-1899 | |
| Wyznanie | katolickie | |
| Kościół | Kościół greckokatolicki | |
| Prezbiterat | 1 kwietnia 1854 | |
| Nominacja biskupia | 26 czerwca 1890[1] | |
| Sakra biskupia | 17 sierpnia 1890 | |
| |||||
| Data konsekracji | 17 sierpnia 1890 | ||||
| Konsekrator | Sylwestr Sembratowycz | ||||
| Współkonsekratorzy | Łukasz Solecki Julian Pełesz Jakub Glazer | ||||
| |||||
| |||||
ŻyciorysEdytuj
W młodości brał udział w powstaniu węgierskim i bitwy pod Szegedynem. Po kapitulacji powstania w sierpniu 1849 przebywał kolejno w Serbii i Bułgarii. W latach 1849-1850 był żołnierzem armii Osmana paszy. Od 1850 mieszkał w Paryżu, gdzie ukończył teologię w seminarium St. Suplice i w 1854 przyjął święcenia kapłańskie. W Paryżu utrzymywał kontakty ze środowiskiem Hotelu Lambert.
W 1856 opuścił Paryż i przez rok pełnił funkcję duszpasterza na wyspie Korfu. W wyniku amnestii wrócił do Galicji w 1857. W latach 1859-1884 był proboszczem unickim w Ruskim Siole, oraz w latach 1876-1881 administratorem, a w latach 1881-1882 dziekanem greckokatolickiego dekanatu birczańskiego.
W 1878 otrzymał od papieża Leona XIII tytuł tajnego szambelana papieskiego. W 1882 mianowany kanonikiem gremialnym greckokatolickiej kapituły przemyskiej, w latach 1883-1884 rektor Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu.
Od 1887 archiprezbiter i przewodniczący kapituły stanisławowskiej. W 1890 mianowany biskupem pomocniczym eparchii przemyskiej z tytułem biskupa Hephaestus, święcenia przyjął 26 czerwca 1890. W latach 1891-1899 biskup ordynariusz stanisławowski, nie zdobył sympatii wśród Ukraińców ze względu na swoją propolską postawę. Od 1898 był asystentem tronu papieskiego.
22 stycznia 1899 mianowany arcybiskupem lwowskim obrządku unickiego. W kwietniu 1900 został obdarzony tytułem tajnego radcy cesarza Franciszka Józefa I.
PrzypisyEdytuj
- ↑ Julian Kuiłowski w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)
BibliografiaEdytuj
- Cz. Lechicki, Kuiłowski Julian [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. X
- Dmytro Błażejowśkyj – „Historical sematism of the Eparchy of Peremysl including the Apostolic Administration of Lemkivscyna (1828-1939)”, Lwów 1995