Julian Kuiłowski

Julian Kuiłowski h.Sas (ur. 1 maja 1826 w Koniuszkach Królewskich w obecnym rejonie samborskim, zm. 4 maja 1900 we Lwowie) – uczestnik Wiosny Ludów, biskup greckokatolicki, metropolita lwowski.

Julian Kuiłowski

Kraj działania	Austro-Węgry
Data i miejsce urodzenia	1 maja 1826 Koniuszki Królewskie
Data i miejsce śmierci	4 maja 1900 Lwów
Miejsce pochówku	Cmentarz Łyczakowski we Lwowie
Arcybiskup metropolita lwowski
Okres sprawowania	1899-1900
Biskup stanisławowski
Okres sprawowania	1891-1899
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	Kościół greckokatolicki
Prezbiterat	1 kwietnia 1854
Nominacja biskupia	26 czerwca 1890
Chirotonia biskupia	17 sierpnia 1890

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	17 sierpnia 1890
Konsekrator	Sylwestr Sembratowycz
Współkonsekratorzy	Łukasz Solecki Julian Pełesz Jakub Glazer
Konsekrowani biskupi Andrzej Szeptycki 13 września 1899
Współkonsekrowani biskupi Konstanty Czechowicz 21 lutego 1897

Życiorys

W młodości brał udział w powstaniu węgierskim i bitwy pod Segedynem. Po kapitulacji powstania w sierpniu 1849 przebywał kolejno w Serbii i Bułgarii. W latach 1849–1850 był żołnierzem armii Osmana paszy. Od 1850 mieszkał w Paryżu, gdzie ukończył teologię w seminarium St. Suplice i w 1854 przyjął święcenia kapłańskie. W Paryżu utrzymywał kontakty ze środowiskiem Hotelu Lambert.

W 1856 opuścił Paryż i przez rok pełnił funkcję duszpasterza na wyspie Korfu. W wyniku amnestii wrócił do Galicji w 1857. W latach 1859–1884 był proboszczem unickim w Ruskim Siole, oraz w latach 1876–1881 administratorem, a w latach 1881-1882 dziekanem greckokatolickiego dekanatu birczańskiego.

W 1878 otrzymał od papieża Leona XIII tytuł tajnego szambelana papieskiego. W 1882 mianowany kanonikiem gremialnym greckokatolickiej kapituły przemyskiej, w latach 1883–1884 rektor Greckokatolickiego Seminarium Duchownego w Przemyślu.

Od 1887 archiprezbiter i przewodniczący kapituły stanisławowskiej. W 1890 mianowany biskupem pomocniczym eparchii przemyskiej z tytułem biskupa Hephaestus, święcenia przyjął 26 czerwca 1890. W latach 1891–1899 biskup ordynariusz stanisławowski, nie zdobył sympatii wśród Ukraińców ze względu na swoją propolską postawę. Od 1898 był asystentem tronu papieskiego.

22 stycznia 1899 mianowany arcybiskupem lwowskim obrządku unickiego. W kwietniu 1900 został obdarzony tytułem tajnego radcy cesarza Franciszka Józefa I.

Bibliografia

• Cz. Lechicki, Kuiłowski Julian [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. X
• Dmytro Błażejowśkyj – „Historical sematism of the Eparchy of Peremysl including the Apostolic Administration of Lemkivscyna (1828-1939)”, Lwów 1995