Wikipedia

Juliana Edelburgis Kubitzki

Juliana Edelburgis Kubitzki (ur. 9 lutego 1905 w Dąbrówce Dolnej, zm. 20 lutego 1945 w Żarach) – niemiecka zakonnica ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety (elżbietanek), męczennica okresu II wojny światowej. Błogosławiona Kościoła katolickiego.

Juliana Edelburgis Kubitzki CSSE
Juliana Kubitzki
Maria Edelburgis Kubitzki
męczennica, zakonnica
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1905
Dąbrówka Dolna

Data i miejsce śmierci

20 lutego 1945
Żary

Miejsce pochówku

parafialny cmentarz przy Kościele Wniebowzięcia NMP w Żarach
ul. 11 Listopada 30

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)

Śluby zakonne

29 czerwca 1936

Multimedia w Wikimedia Commons
Błogosławiona
Czczona przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

11 czerwca 2022
archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
przez Franciszka[a]

Wspomnienie

11 maja

Szczególne miejsca kultu

Zgromadzenie Sióstr św. Elżbiety (elżbietanki)

Przyczyna śmierci

morderstwo

Rodzice
  • Wilhelm
  • Katarzyna z d. Bieniek
    • Multimedia w Wikimedia Commons

    Życiorys

    edytuj

    Juliana Kubitzki urodziła się 9 lutego 1905 na Górnym Śląsku w rodzinie wielodzietnej jako przedostatnia z sześciorga rodzeństwa Wilhelma i Katarzyny z domu Bieniek[1]. 14 lutego tegoż roku została ochrzczona w kościele św. Stanisława Biskupa w Fałkowicach[2]. Jeden z jej braci Piotr, podobnie jak ona wybrał również drogę życia konsekrowanego, ponieważ całe rodzeństwo wychowane było w atmosferze głęboko religijnej[3].

    Mając 24 lata, idąc za głosem powołania wstąpiła 15 września 1929 do Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety[2]. W następnym roku, 23 kwietnia rozpoczęła nowicjat obierając imię zakonne Maria Edelburgis, a po roku (24 kwietnia 1931) złożyła pierwszą profesję zakonną[2]. Po zdobyciu w 1932 uprawnień pielęgniarki, 24 września tegoż roku przełożone skierowały ją do placówki zakonnej w Żarach, gdzie służyła pomocą ambulatoryjną[2]. W latach 1935–1936 opiekowała się osobami starszymi we Wrocławiu przy ul. Rybackiej[2]. 29 czerwca 1936 złożyła uroczyste śluby wieczyste we Wrocławiu, po których 15 lipca 1936 powróciła do placówki w Żarach, gdzie służyła jej mieszkańcom jako pielęgniarka ambulatoryjna[2]. Tam zastał ją tragiczny wybuch II wojny światowej.

    Męczeństwo

    edytuj

    Najtrudniejsze chwile mieszkańcy Żar przeżyli 13 lutego 1945, kiedy do miasta wkroczyła idąca ze wschodu Armia Czerwona[b]. Następnego dnia radzieccy żołnierze wkroczyli na teren klasztoru sióstr elżbietanek, nakazując jego opuszczenie[1]. Wraz z innymi prześladowanymi kobietami siostry znalazły się następnie w tymczasowym miejscu schronienia w gospodzie[1]. Miejsce to okazało się jednak niezbyt bezpieczne, dlatego przebierając się w świeckie ubrania postanowiły udać się na miejscową plebanię, zatrzymując się tam w urządzonej prowizorycznej kaplicy[1]. Ale również i to miejsce nie było bezpieczne, ponieważ w nocy z 17 na 18 lutego trzy siostry wraz z kilkoma dziewczętami zostały uprowadzone przez czerwonoarmistów[1]. Kolejny raz żołnierze pojawili się w budynku plebanii 20 lutego. W obawie przed ich napastowaniem siostry udały się na drugie piętro, chroniąc się w grupie starszych osób i dla kamuflażu założyły chustki na głowy[3]. Zostały jednak przez żołnierzy rozpoznane, a jeden z nich podszedł do siostry Edelburgis i nakazał jej pójść za nim. W obawie przed przykrymi skutkami siostra stanowczo odmówiła[1]. Czerwonoarmista zagroził jej wówczas śmiercią, jeśli tego nie zrobi. Po ponownej stanowczej odmowie, kilka razy uderzył ją lufą pistoletu w głowę, a następnie wycelował i oddał do niej z małej odległości kilka strzałów[1]. Siostra straciła przytomność. Zaalarmowany wikariusz przybiegł, aby udzielić umierającej ostatnich sakramentów[5]. Po kilku chwilach siostra zmarła[3].

    Ciało zastrzelonej siostry położono na podłodze pomieszczenia plebanii[3]. Pogrzeb zamordowanej odbył się parę dni później 23 lutego[3]. Pochowana została początkowo obok głównego wejścia miejscowego parafialnego kościoła Wniebowzięcia NMP[3][6]. W 1947 przeniesiono potajemnie trumnę ze szczątkami siostry na przyparafialny cmentarz[3]. Uroczystego poświęcenia nagrobnej tablicy pamiątkowej dokonał ks. prał. Tadeusz Dobrucki[3].

    Proces beatyfikacji

    edytuj

    Kościół mocą tradycji oraz szacunku do depozytu wiary, złożonego na Krzyżu przez Chrystusa otacza szczególną czcią jego spadkobierców, którzy w jego obronie złożyli swoje życie w ofierze ponosząc śmierć męczeńską. Mając to na uwadze, po zakończeniu działań wojennych przystąpiono do rozpoznania i sporządzenia listy osób konsekrowanych, które broniąc tego depozytu zostały zamordowane. Początkowo pojedynczo (Maksymilian Maria Kolbe OFMConv., Edyta Stein OCD i bp Michał Kozal), a potem zbiorowo, stopniowo grupując liczne grono męczenników okresu II wojny światowej, kościół wynosił ich na ołtarze. Pierwsza grupa 108 męczenników tego okresu została beatyfikowana 13 czerwca 1999 w Warszawie przez papieża Jana Pawła II podczas jego pielgrzymki do Polski.

    W macierzystym zakonie siostry Edelburgis powstała po jej męczeńskiej śmierci szlachetna myśl, aby uczynić co możliwe w celu wyniesienia jej na ołtarze[7]. Jednak przez długie lata powojenne ze względów, głównie politycznych w Polsce nie było to możliwe[7]. Dopiero w 2009 Zarząd Generalny sióstr elżbietanek dysponując stosownymi, zebranymi i uporządkowanymi dokumentami podjął decyzję o wszczęciu postępowania beatyfikacyjnego[8][9]. Następnie, w lutym 2010 na ręce metropolity wrocławskiego abp. Mariana Gołębiewskiego, siostry elżbietanki zwróciły się z prośbą o wyniesienie na ołtarze dziesięciu swoich sióstr prowincji wrocławskiej, w tym również siostry Juliany Edelburgis Kubitzki[9].

    25 listopada 2011 w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu uroczystą mszą świętą został otwarty proces beatyfikacyjny przez abp. Mariana Gołębiewskiego siostry Marii Paschalis Jahn z grupą dziewięciu innych elżbietanek (wśród nich siostry Edelburgis), które poniosły męczeńską śmierć w okresie ostatniej wojny[10][11][12]. Powołany został specjalny Trybunał Diecezjalny w celu zbadania dokumentacji, świątobliwości życia i okoliczności męczeństwa wszystkich sióstr, a postulatorką procesu została mianowana elżbietanka s. Miriam Zając CSSE[13]. Specjalnym listem zwrócono się do wiernych z apelem o udostępnienie posiadanych dokumentów mogących dokładniej zbadać życie i działalność sióstr[14]. 26 września 2015 w archikatedrze wrocławskiej abp. Józef Kupny w uroczystej mszy świętej zakończył proces na szczeblu diecezjalnym[15] z udziałem czterech z dziesięciu rodzin zamordowanych sióstr, po czym akta zostały przekazane watykańskiej Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych[16]. 4 grudnia 2015 wydano dekret o ważności procesu diecezjalnego, a w 2019 złożono tzw. Positio, wymagane w dalszej procedurze beatyfikacyjnej[17]. Na postulatorkę generalną wyznaczono s. Marię Paulę Zaborowską CSSE[17]. 24 listopada 2020 odbyła się sesja konsultorów teologicznych, a 1 czerwca 2021 sesja kardynałów i biskupów Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, która zaakceptowała propozycje jej beatyfikacji[17]. 19 czerwca 2021 papież Franciszek podpisał dekret o jej męczeństwie, co otworzyło drogę do beatyfikacji[18][19]. Odtąd przysługiwał jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej.

    11 czerwca 2022 podczas uroczystej eucharystii w archikatedrze św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu, kard. Marcello Semeraro, reprezentujący papieża Franciszka dokonał uroczystej beatyfikacji Marii Paschalis Jahn i dziewięciu Towarzyszek, w tym Juliany Edelburgis Kubitzki[20][21].

    Zobacz też

    edytuj

    Uwagi

    edytuj
    1. ↑ W imieniu papieża Franciszka, ceremonii beatyfikacji przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.
    2. ↑ W trakcie zajmowania obszarów należących przed II wojną światową do Niemiec, a także włączonych do Niemiec po agresji w 1939 Rosjanie dopuścili się w 1945 masowych gwałtów, często zbiorowych, na kobietach, głównie Niemkach, ale także Polkach. Zgwałconych mogło być do 2 mln kobiet, w wieku od 8 do 90 lat. Wiele zostało zamordowanych. Gwałty były prawdopodobnie tolerowane, a nawet zalecane, przez rosyjskie dowództwo[4].

    Przypisy

    edytuj
    1. ↑ a b c d e f g Adrian Put, Męczennica z Żar, [w:] Tygodnik katolicki „Niedziela” [online], niedziela.pl, 15 października 2015 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].
    2. ↑ a b c d e f Kalendarium (Siostra M. Edelburgis (Juliana) Kubitzki) [online], selzbietanki.com [zarchiwizowane z adresu 2023-02-04].
    3. ↑ a b c d e f g h Marek M. Urbaniak, W obronie czystości, [w:] Tygodnik katolicki „Niedziela” [online], niedziela.pl, styczeń 2012 [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].
    4. ↑ Biała Księga. Martyrologium duchowieństwa – Polska. Błogosławiona Juliana Edelburgis Kubitzki [online], swzygmunt.knc.pl [dostęp 2016-02-08].
    5. ↑ M. Dobrawa, Ofiary „wyzwolicieli” (PDF), [w:] Gazetka parafii Wniebowzięcia NMP w Żarach „Wspólnota” [online], wnmpzary.pl, 4 października 2015 [zarchiwizowane 2016-08-21].
    6. ↑ Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Żarach (mapa) 1:3000 [online], pl.mapy.cz [dostęp 2017-04-11].
    7. ↑ a b Z białą lilią w Morzu Czerwonym, [w:] „Gość Niedzielny” [online], wroclaw.gosc.pl, 17 września 2015 [zarchiwizowane z adresu 2022-08-07].
    8. ↑ Paula Zaborowska, Kandydatki na Ołtarze. Proces beatyfikacyjny, selzbietanki.com [zarchiwizowane 2018-08-19].
    9. ↑ a b Siostra Maria Paschalis Jahn. Beatyfikacja coraz bliżej..., [w:] Parafia św. Jana Chrzciciela i św. Mikołaja w Nysie [online], janchrzcicielnysa.pl [zarchiwizowane z adresu 2022-01-25].
    10. ↑ Abp Kupny: Uwierzmy w moc Chrystusa, którą zostaliśmy obdarzeni [online], idziemy.com, 26 września 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-02-24].
    11. ↑ Marian Gołębiewski, List na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego siostry M. Paschalis Jahn i IX towarzyszek ze Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety. (PDF), nysa.eu, 22 października 2011 [zarchiwizowane 2016-02-16].
    12. ↑ Otwarcie procesu beatyfikacyjnego Sióstr Męczenniczek, [w:] Prowincja Toruńska Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety [online], elzbietanki.eu [zarchiwizowane 2016-02-17].
    13. ↑ Kończy się proces beatyfikacyjny elżbietanek, zyciezakonne.pl, 22 stycznia 2015 [zarchiwizowane 2016-02-16].
    14. ↑ Andrzej Czaja, Dobiega końca proces beatyfikacyjny elżbietanek z Nysy [online], nasza.nysa.pl, 29 stycznia 2015 [zarchiwizowane z adresu 2021-05-12].
    15. ↑ Zakończenie diecezjalnego procesu beatyfikacyjnego, [w:] Dolnośląski Urząd Wojewódzki [online], duw.pl, 26 września 2015 [zarchiwizowane 2016-02-16].
    16. ↑ Łukasza Sienkiewicz, Miłość nigdy nie ustaje, elzbietanki.waw.pl [zarchiwizowane 2016-02-16].
    17. ↑ a b c Maria Paschalis Jahn and 9 companions from the sisters of saints Elizabeth [online], newsaints.faithweb.com [dostęp 2016-08-30] (ang.).
    18. ↑ Promulgazione di Decreti della Congregazione delle Cause dei Santi, 19.06.2021 [online], press.vatican.va [zarchiwizowane z adresu 2023-01-04] (wł.).
    19. ↑ Watykan: coraz bliżej beatyfikacji zamordowanych przez Armię Czerwoną elżbietanek [online], deon.pl, 20 czerwca 2021 [zarchiwizowane z adresu 2022-04-28].
    20. ↑ Wrocław: elżbietanki s. Paschalis i 9 towarzyszek ogłoszone błogosławionymi [online], deon.pl [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].
    21. ↑ Beatyfikacja elżbietanek zamordowanych przez Rosjan [online], vatican.va [zarchiwizowane z adresu 2023-02-26].

    Linki zewnętrzne

    edytuj
    Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Juliana_Edelburgis_Kubitzki&oldid=72427698”