Justyna Olko

polska naukowiec

Justyna Agnieszka Olko[1] (ur. 18 czerwca 1976) – polska historyczka i etnolożka, profesorka nauk humanistycznych, nauczycielka akademicka Uniwersytetu Warszawskiego, dyrektorka Centrum Zaangażowanych Badań nad Ciągłością Kulturową na Wydziale „Artes Liberales”[2].

Justyna Olko
Ilustracja
Justyna Olko (w środku, 2018)
Państwo działania

 Polska

Data urodzenia

18 czerwca 1976

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: Ameryka prekolumbijska, historia, antropologia, archeologia, Ameryka Łacińska
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

27 kwietnia 2005 – historia
Uniwersytet Warszawski

Habilitacja

19 stycznia 2016 – etnologia
UAM

Profesura

27 lipca 2021

Profesor
Wydział

Wydział „Artes Liberales” Uniwersytetu Warszawskiego

Uniwersytet

Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Strona internetowa

Życiorys edytuj

Uczęszczała do II Liceum Ogólnokształcącego w Krakowie[3]. Absolwentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na UW, stopień doktora summa cum laude uzyskała w 2005 na Wydziale Historycznym UW[4] za rozprawę na temat atrybutów i ikonografii władzy elit azteckich przed i po konkwiście Meksyku, a stopień doktora habilitowanego z etnologii w 2016, na Wydziale Historycznym UAM w Poznaniu na podstawie pracy Świat Nahua: pogranicze tradycji indiańskiej i europejskiej[5], a tytuł profesora nauk humanistycznych w 2021.[5]

Specjalizuje się w etnohistorii, antropologii i socjolingwistyce Mezoameryki przedhiszpańskiej i kolonialnej, ze szczególnym uwzględnieniem kultury i języka Nahua, oraz w szeroko rozumianej problematyce socjolingwistyki mniejszościowej, przekazu międzykulturowego i kontaktu językowo-kulturowego, a także akulturacji i traumatyzacji grup rdzennych i mniejszościowych. Wspiera rewitalizację języka nahuatl w Meksyku i języków mniejszościowych w Polsce. Współpracuje z badaczami i aktywistami zaangażowanymi w rewitalizację zagrożonych wymarciem języków mniejszości etnicznych. W 2013 razem z zespołem zainicjowała serie wydawnicze Totlahtol i Ynzer śpröh (“Nasza mowa”), mające na celu rewitalizację nahuatl i wilamowskiego oraz promowanie kultury literackiej w tych językach. Aktualnie prowadzi badania nad wpływem dyskryminacji etnicznej i traumy historycznej na zdrowie i dobrostan grup rdzennych, mniejszości etnicznych i migrantów w Polsce, Meksyku i Salwadorze oraz nad znaczeniem języków rdzennych jako czynników ochronnych dla tych grup[6].

Autorka kilku książek, współredaktorka publikacji Integral Strategies for Language Revitalization (2016) oraz Revitalizing Endangered Languages: A Practical Guide (Cambridge University Press, 2020).

Laureatka nagrody Falling Walls 2020 w obszarze nauk humanistycznych i społecznych za „burzenie murów między akademią i lokalnymi społecznościami na rzecz różnorodności językowej”[7]

Uzyskane stypendia:

  • University of Utah (2018, 2019)

a także granty na realizację projektów zespołowych:

  • Starting Grant European Research Council na projekt Europe and America in Contact. A Multidisciplinary Study of Cross-Cultural Transfer in the New World across Time, 2012
  • European Research Council Consolidator Grant na realizację projektu Multilingual worlds – neglected histories. Uncovering their emergence, continuity and loss in past and present societies, 2020[8]
  • grant Komisji Europejskiej w Programie Twinning na projekt Engaged humanities (2016-2018)
  • subsydia Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (FNP) (Program Focus, 2010; Idee dla Polski, 2013; Focus Bis 2013); Program Team 2017-2022
  • Narodowego Centrum Nauki (NCN) (2008, 2011, 2018)
  • Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego w ramach Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki (2012)

oraz Burger Fellowship Academia Europea (2013).

Odznaczenia edytuj

Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013)[2].

Publikacje edytuj

  • Revitalizing Endangered Languages: A Practical Guide (Cambridge 2021)[9]
  • Dialogue with Europe, Dialogue with the Past. Colonial Nahua and Quechua Elites in Their Own Words, University Press of Colorado 2018[10]

Przypisy edytuj

  1. Decyzja o wszczęciu postępowania habilitacyjnego, 1 września 2015, Centralna Komisja do Spraw Stopni i Tytułów.
  2. a b Strona Center for Research and Practice in Cultural Continuity [dostęp 2020-09-23].
  3. a b Biuletyn prac stypendystów Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci w roku szkolnym 1994/95, t. 8, Warszawa: Krajowy Fundusz na rzecz Dzieci, 1997, s. 181, ISBN 83-901470-1-7.
  4. wniosek do CKdST z datą doktoratu [dostęp 2021-11-30].
  5. a b Prof. dr hab. Justyna Agnieszka Olko, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2021-11-13].[martwy link]
  6. Strona Projektu LCure. culturalcontinuity.al.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-08)]. [dostęp 2020-09-23].
  7. World Science Summit 2020 | Berlin Science Week & Falling Walls [online], falling-walls.com [dostęp 2021-09-21] (ang.).
  8. Informacja na stronie Uniwersytetu Warszawskiego [online], 10 grudnia 2020.
  9. Revitalizing Endangered Languages: A Practical Guide. w Cambridge. [dostęp 2021-12-08].
  10. Dialogue with Europe, Dialogue with the Past. Colonial Nahua and Quechua Elites in Their Own Words. w University Press of Colorado. [dostęp 2020-09-23].
  11. From discouragement to self-empowerment. Insights from an ethnolinguistic vitality survey among the Kashubs in Poland. Plos One. [dostęp 2020-09-23].

Linki zewnętrzne edytuj