Język bambara

język z rodziny nigero-kongijskiej

Język bambara (bamanankan) – język nigero-kongijski z grupy mande, używany głównie na terytorium Republiki Mali. Liczba mówiących wynosi około 2,7 miliona, dalsze cztery miliony używają języka bambara jako języka wehikularnego.

Bamanankan
Obszar

Mali, Burkina Faso, Wybrzeże Kości Słoniowej, Gwinea, Senegal, Gambia

Liczba mówiących

2,7 mln[1]

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 4 edukacyjny
Kody języka
ISO 639-1 bm
ISO 639-2 bam
ISO 639-3 bam
IETF bm
Glottolog bamb1269
Ethnologue bam
GOST 7.75–97 бам 080
WALS bam
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku bambara
Słownik języka bambara
w Wikisłowniku
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Typowy szyk zdania dla języka bambara to SOV. Jest językiem tonalnym z zaledwie dwoma tonami: niskim/środkowym i wysokim. Najbliżej spokrewnionymi językami są diula i malinke, tworzące z językiem bambara kontinuum językowe. Maurice Delafosse sklasyfikował je jako jeden język, który nazwał mandingo.

W latach sześćdziesiątych XX wieku do zapisu bambara przystosowano alfabet łaciński z dodatkowymi znakami è oraz ò. Obecnie w to miejsce używane są litery ɛ i ɔ, a także ɲ zamiast ny oraz ŋ zamiast ng oraz nk.

Ma własny alfabet zwany N’Ko (ߒߞߏ), utworzony na podstawie pisma arabskiego.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Gérard Dumestre: Grammaire fondamentale du bambara. Karthala, s. 0–424. ISBN 2-8111-3734-3. (fr.).
  • George L. Campbell: Compendium of the World's Languages, Volume 1. Londyn, Nowy Jork: Routlege, s. 159–161. ISBN 0-415-06978-5. (fr.).

Linki zewnętrzne

edytuj