Kadesz nad Orontesem
Kadesz nad Orontesem, Kadesz, Kedesz, Kinza – miasto i twierdza w starożytnej Syrii, utożsamiane ze wzgórzem Nebi Mend nad Orontesem nieopodal Homs.
Badania archeologiczne
edytujWspółcześnie Kadesz jest utożsamiany ze wzgórzem Nebi Mend na równinie Homs. Wzgórze zlokalizowane jest nad Orontesem na odcinku pomiędzy Libanem a Antylibanem i ciągnie się na długość około jednego kilometra.
Badania archeologiczne na Nebi Mend rozpoczęły się w latach 1921–1922. Prowadził je Maurice Pezard. Odkryto cztery warstwy archeologiczne. Najstarszą, czwartą, początkowo błędnie datowano na czasy panowania w regionie Amorytów. Pogląd ten został zweryfikowany po znalezieniu ceramiki z okresu hyksoskiego – XVII–XVI wiek p.n.e. Chronologię tę potwierdziło odkrycie glacisu (stoku bojowego) Hyksosów. III warstwa datowana jest na epokę późnego brązu (XVI–XIII wiek p.n.e.) i przypada na okres syryjsko-hetycki w dziejach miasta. W tej warstwie odkryto pozostałości po miejskich murach, wzniesionych z cegły szlamowej w czasach świetności Kanaanu. Z tego okresu pochodziła także górna część steli Setiego I. II warstwa chronologicznie odpowiada epoce żelaza i okresowi syryjsko-fenickiemu. Najmłodsza, nazwana grecko-syryjską, zawiera ślady osadnictwa z epoki hellenistycznej i rzymskiej. Przypuszczalnie za Seleucydów powstały mury miejskie, do wzniesienia których wykorzystano cegłę z warstwy syryjsko-hetyckiej[1].
Historia
edytujNajstarsza wzmianka o Kadesz w źródłach pisanych datowana jest na XV wiek p.n.e. (prawdopodobnie 1468 rok p.n.e.) w związku z bitwą pod Megiddo, którą stoczył faraon Totmes III z koalicją kananejską. Podczas szóstej wyprawy faraona na Bliski Wschód Kadesz został zdobyty i zniszczony.
Wyprawa Amenhotepa II na Syrię w połowie XV wieku p.n.e. zakończyła się złożeniem wierności Egiptowi przez władcę Kadesz.
Na początku XIV wieku król hetycki Suppiluliuma I w wyniku kampanii przeciwko Mitanni zajął Kadesz. Miasto w drugiej połowie XIV wieku p.n.e. dwukrotnie bez powodzenia buntowało się przeciwko Hetytom. Rebelie zakończyły się podpisaniem traktatu pokojowego.
Pod koniec XIV wieku Seti I stoczył pod Kadesz bitwę z Hetytami, a miasto złupił. Wynik swojego zwycięstwa odnotował na reliefie w Karnaku w świątyni Setiego.
W połowie XIII wieku p.n.e. Ramzes II walczył pod Kadesz z Hetytami[2].
Przypisy
edytujBibliografia
edytuj- Encyklopedia archeologiczna Ziemi Świętej, oprac. A. Negev, Warszawa 2002. Na książce ISBN 82-7157-461-4; ISBN 83-7157-461-4.