Karol Łowiński
Karol Jan Łowiński (ur. 24 marca 1871 w Wałczu, zm. 26 lipca 1936 w Krakowie) – polski inżynier mechanik, profesor.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor nauk technicznych | |
| Specjalność: budowa maszyn hutniczych, walcownictwo | |
| Alma Mater | |
| Profesura | |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
Absolwent politechniki w Charlottenburgu. Pracował jako inżynier mechanik w hutach w Ostrowcu Świętokrzyskim i Częstochowie.
W latach 1921–1924 był wykładowcą walcownictwa i kuźnictwa na Politechnice Warszawskiej. W 1924 roku został profesorem nadzwyczajnym katedry maszyn górniczych na Akademii Górniczej w Krakowie. Dziekan Wydziału Hutniczego AG w latach 1926–1929 i jego prodziekan w latach 1929–1932.
Prowadził badania nad oporem plastycznym i stygnięciem walcowatych profili.
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera XXXII-zach.-3)[1]. Jego imię nosi ulica w Krakowie, w dzielnicy Wzgórza Krzesławickie.
Przypisy
edytuj- ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. RKarol Łowiński. rakowice.eu. [dostęp 2018-08-22].
Bibliografia
edytuj- Karol Jan Łowiński na stronie Historia AGH
- J. Samujło, Karol Łowiński, [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XVIII, wyd. 1973, s. 446