Wikipedia

Karol Knabe

Karol Filip Knabe (ur. ok. 1830 w Radomiu, zm. 22 stycznia 1873 w Sanoku) – farmaceuta, aptekarz, powstaniec styczniowy.

Karol Knabe
Data i miejsce urodzenia

ok. 1830
Radom

Data i miejsce śmierci

22 stycznia 1873
Sanok

Życiorys edytuj

Karol Filip Knabe[1] urodził się około 1830 w Radomiu[2][3][a]. Wywodził się z rodziny Knabe herbu Radwan[2]. Był synem Mikołaja[1] (kontroler w składzie Głównym Tabak w Radomiu[4] wzgl. inspektor akcyzy tabacznej w Radomiu[5]) i Karoliny z domu Loeben[2]. Miał braci: Henryka, Aleksandra, Adolfa[2][6][7]. W Radomiu funkcjonowała apteka rodziny Knabe[8].

Uzyskał stopień magistra farmacji[9][1][10][11][2][12] (według innej wersji miał dysponować stopniem doktora filozofii[13]). Według stanu z 1856 był zatrudniony na stanowisku podaptekarza w aptece Juliusza Knolla w Łodzi (uczniem tamże był wtedy także jego młodszy brat Henryk, urodzony 1841 w Radomiu[14]). W 1861 zamieszkiwał w Sielcach w powiecie warszawskim[2].

Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863[14]. Pełnił funkcję naczelnika powiatu pułtuskiego[14]. Zagrożony aresztowaniem przez żandarmerię zbiegł[14]. Przebywał w Dreźnie, gdzie był zaangażowany w organizację dostaw broni dla walczących w powstaniu (w walkach brał udział także jego brat Henryk)[14][15]

W Warszawie był profesorem[13]. Stamtąd przeprowadził się do Sanoka i tam zamieszkiwał[12][13][16]. 12 czerwca 1869 został wybrany zastępcą prezesa zarządu oddziału sanockiego Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego[13]. Był uczestnikiem Pierwszego Zjazdu Lekarzy i Przyrodników Polskich, odbytego w dniach 12-18 września w 1869 w Krakowie[12]. Sprawując posadę kancelisty Rady c. k. powiatu sanockiego uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 9 maja 1870 nadano prawo przynależności do gminy miasta Sanoka wraz z uwolnieniem od złożenia taksy czyli opłaty (wnioskodawcą był burmistrz Jan Okołowicz)[17][18]. W 1872 zgłosił swój udział w organizowanej w Wiedniu Wystawie Powszechnej (Światowej) w dniach od 1 maja do 2 listopada 1873, przedstawiając w grupie III (industria chemiczna) smarowidło do wozów na sposób belgijski i olej do machin własnego wyrobu[19][20].

10 listopada 1861 w Warszawie poślubił Zofię Julię Stefanię Lebel (córka lekarza dr. Ignacego Lebela)[9][21][2][1][22][23]. Miał z nią córkę Wandę (ur. 1866)[3], Anielę (ur., zm. 1867)[9][11], syna Karola (ur. 1868)[21], Juliana Mikołaja Józefa (ur., zm. 1870)[1][10]. Na przełomie lat 60./70. zamieszkiwał na obszarze Posady Sanockiej w domu pod numerem 44[9][21][11][1][10], a do końca życia w Sanoku pod numerem 252[3]. Do kresu swych dni pracował na stanowisku aktuariusza[3].

Zmarł 22 stycznia 1873 w Sanoku na skutek apopleksji w wieku 43 lat[3]. Został pochowany na cmentarzu w Sanoku w pogrzebie odprawionym przez ks. proboszcza Franciszka Salezego Czaszyńskiego 22 stycznia 1873[3]. Wdowa po nim 3 lutego 1874 poślubiła w Krakowie Alfreda Budzyńskiego[22][23].

Uwagi edytuj

  1. ↑ Wpis w księdze małżeństw z listopada 1861 podał wiek 29 lat, a wpis w księdze zmarłych ze stycznia 1873 podał wiek 43 lat.

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c d e f Księga chrztów 1870–1882. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 4 (poz. 66).
  2. ↑ a b c d e f g Karol Filip Knabe h. Radwan. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-24].
  3. ↑ a b c d e f Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 283 (poz. 42).
  4. ↑ Rząd gubernialny sandomierski. Wydział Skarbu. „Dziennik Urzędowy Guberni Sandomierskiej”. Nr 47, s. 534, 9/21 listopada 1841. 
  5. ↑ Daniel Warzocha: Tomaszowianie w powstaniu styczniowym. muzeumtomaszow.pl, 2021-01-22. [dostęp 2021-08-24].
  6. ↑ Aleksander Mikołaj Knabe h. Radwan. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-24].
  7. ↑ Adolf Anastazy Knabe h. Radwan. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-24].
  8. ↑ Spacerkiem po Radomiu. Informator turystyczny. s. 32, 69. [dostęp 2021-08-24].
  9. ↑ a b c d Księga chrztów 1861–1870. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 106 (poz. 109).
  10. ↑ a b c Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 176 (poz. 90).
  11. ↑ a b c Księga zmarłych 1855–1878 Sanok. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 229 (poz. 92).
  12. ↑ a b c Józef Majer: Pamiętnik pierwszego zjazdu lekarzy i przyrodników polskich odbytego w r. 1869 w Krakowie. Kraków: 1870, s. 11-12, 119.
  13. ↑ a b c d Rozmaitości. „Szkoła”. Nr 27, s. 13, 8 lipca 1869. 
  14. ↑ a b c d e Jakub Kossowski: Farmaceuci w powstaniu 1863 r.. aptekarzpolski.pl, 2013. [dostęp 2021-08-24].
  15. ↑ Jarosław Kita. Łodzianie wobec powstań narodowych XIX wieku. „Rocznik Łódzki”. Tom LXVIII, s. 19, 2018. 
  16. ↑ Kronika. Na pogorzelców miasta Sanoka złożyli. „Gazeta Narodowa”. Nr 161, s. 3, 14 czerwca 1872. 
  17. ↑ Księga uchwał Rady Miejskiej w Sanoku 31.07.1868-14.11.1870; t.2. sanockabibliotekacyfrowa.pl. s. 159. [dostęp 2022-01-16].
  18. ↑ Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 222 (poz. 4).
  19. ↑ Gospodarstwo, przemysł i handel. „Gazeta Lwowska”. Nr 163, s. 946, 17 lipca 1872. 
  20. ↑ Weltausstellung 1873 in Wien. Officieller General-Catalog. Wiedeń: Verlag der General-Direction, 1873, s. 23.
  21. ↑ a b c Księga chrztów 1861–1870. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 123 (poz. 11).
  22. ↑ a b Parafia Najświętszej Marii Panny w Krakowie, akty małżeństw od 1871 do 1879 roku. mtg-malopolska.org.pl. s. 3. [dostęp 2021-08-24].
  23. ↑ a b Zofia Julia Stefania Lebel. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-08-24].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_Knabe&oldid=71799236”