Karol Skarżyński
Karol Skarżyński (ur. 6 stycznia 1875 w Lipawie, zm. 9 marca 1957 w Postękalicach[1]) – polski wiolonczelista i pedagog muzyczny.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Urodził się w zubożałej rodzinie ziemiańskiej o tradycjach muzycznych[1]. Uczył się gry na skrzypcach i flecie u swojego brata, następnie uczęszczał do gimnazjum w Wilnie[1]. Wiolonczelą zainteresował pod wpływem koncertu Aleksandra Wierzbiłłowicza[1]. Od 1889 do 1896 roku studiował w Konserwatorium Warszawskim, gdzie jego nauczycielami byli Antoni Cinek (wiolonczela), Gustaw Roguski (harmonia), Zygmunt Noskowski (kompozycja) i Stanisław Barcewicz (gra zespołowa)[1]. W latach 1896–1897 odbył uzupełniające studia w Konserwatorium Petersburskim u Aleksandra Wierzbiłłowicza i Karła Dawydowa[1]. Od 1897 do 1899 roku kształcił się w konserwatorium w Lipsku u Juliusa Klengla (wiolonczela), Salomona Jadassohna (harmonia) oraz Carla Reineckego, Oscara Paula i Hermanna Kretzschmara (historia muzyki)[1]. Przez pewien czas grał w lipskiej Gewandhausorchester, po czym wrócił do Polski[1].
Od 1900 roku był wykładowcą w klasie wiolonczeli Konserwatorium Krakowskiego, jego uczniem był m.in. Józef Mikulski[1]. Występował jako solista i kameralista, koncertował w Polsce, a także w Niemczech, Austrii, Rosji i krajach skandynawskich[1]. W 1925 roku z powodu postępującej utraty słuchu wycofał się z czynnej działalności koncertowej[1]. W 1930 roku przeszedł na emeryturę i osiadł w dworku pod Piotrkowem Trybunalskim[1]. Przed 1939 rokiem doznał poparzenia dłoni wskutek wybuchu sztucznych ogni, na skutek czego musiał zaprzestać gry na wiolonczeli[1]. Jego synem był lekarz Bolesław Skarżyński[1].
Skomponował m.in. Polonez na orkiestrę, Temat z wariacjami na fortepian, Kwartet smyczkowy, Humoreskę i Wspomnienie na wiolonczelę i fortepian[1].