Karolina Lubliner-Mianowska
Karolina Anna Maria Lubliner-Mianowska ps. Bukowa Jagoda (ur. 28 kwietnia 1899 w Warszawie, zm. 18 listopada 1963) – polska botaniczka, działaczka harcerska.
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 kwietnia 1899 |
| Data śmierci |
18 listopada 1963 |
| doktor habilitowany nauk botanicznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1925 – botanika |
| Habilitacja |
1955 – botanika |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia |
Uniwersytet Warszawski |
| Okres zatrudn. |
1928–1939 |
| Odznaczenia | |
| |
| Stopień instruktorski | |
|---|---|
| Organizacja harcerska |
Życiorys edytuj
Karolina Lubliner ukończyła Średnią Szkołę Handlową w 1916 roku i botanikę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Warszawskiego. W 1925 roku uzyskała doktorat. Następnie pracowała w prywatnych zakładach badawczych na Polesiu, interesując się tematyką torfowisk. Uczyła też biologii w średnich szkołach na prowincji. W latach 1928–1939 pracowała jako wolontariuszka w zakładzie systematyki i geografii roślin Uniwersytetu Warszawskiego. W okresie okupacji ze względu na swoje żydowskie pochodzenie ukrywała się w Warszawie, a następnie pracowała w Muzeum Fizjograficznym w Krakowie. Podczas powstania warszawskiego zorganizowała, wraz z grupą harcerek, punkt opieki nad warszawskimi dziećmi w Konstancinie[1].
Po wojnie pracowała w Ministerstwie Rolnictwa jako referent torfowy, a od 1946 roku przez 10 lat na stanowisku adiunkta Katedry Botaniki Politechniki Gdańskiej, następnie, w latach 1956–1960 – w Zakładzie Ochrony Roślin PAN, i w latach 1960–1963 – w Państwowym Instytucie Hydrologiczno-Meteorologicznym w Gdyni jako kierownik sekcji datowania osadów morskich [2].
Przed wojną ogłosiła 10 prac naukowych, po wojnie – kolejnych 17, głównie na temat mchów, porostów, miodów i osadów morskich[3].
Była członkinią Polskiego Towarzystwa Botanicznego i współzałożycielką oddziału Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Kopernika w Gdańsku[2].
Jej pasją było harcerstwo. W 1919 roku była drużynową jednej z drużyn warszawskich. Była harcmistrzynią ZHP. Miała przydomek „Bukowa Jagoda”. Była jedną z redaktorek miesięcznika harcerek polskich „Skrzydła” wydawanego w Warszawie w latach 1930–1939.
Po wojnie napisała wspomnienie pt. Harcerskie domy dziecięce w Konstancinie wydane w książce Harcerki 1939–1945. Relacje pamiętniki (PWN, 1983).
Życie prywatne edytuj
Karolina Lubliner był córką Stanisława Leopolda Lublinera i Eugenii Cohn (1869–1940). Miała troje rodzeństwa: Anielę, Wiktora Ostrowskiego i Stefana[4]. Nie założyła rodziny. W czasie okupacji używała nazwiska „Mianowska”, które przyjęła urzędowo w 1948 roku[1].
Została pochowana na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko[2] (rejon IX, kwatera profesorów).
Ordery i odznaczenia edytuj
- Srebrny Krzyż Zasługi (11 listopada 1934)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ a b Bohdziewicz 1972 ↓, s. 617.
- ↑ a b c Bohdziewicz 1972 ↓, s. 618.
- ↑ Bohdziewicz 1972 ↓, s. 617–618.
- ↑ Marek Minakowski, Profil Karoliny Lubliner-Mianowskiej na stronie Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego [online], www.wielcy.pl [dostęp 2017-02-19].
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 340 „za zasługi na polu pracy społecznej - jako dr Karolina Lublinerówna.
Bibliografia edytuj
- Leonard Bohdziewicz: Lubliner-Mianowska Karolina Anna Maria. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 17. Wrocław – Warszawa – Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1972, s. 617–618. ISBN 83-86301-02-3. reprint wydany w 1992 roku, ISBN 83-04-03500-6.