Kartingowe mistrzostwa świata
Kartingowe mistrzostwa świata, oficj. FIA Karting Championship – zawody mające na celu wyłonienie najlepszego kierowcy kartingowego na świecie, organizowane od 1959 roku. Od 1964 roku organizatorem mistrzostw jest CIK
| Dyscyplina | |
|---|---|
| Organizator rozgrywek | |
| Data założenia |
1959 |
| Założyciel | |
| Zwycięzcy | |
| Pierwszy zwycięzca | |
| Obecny zwycięzca | |
| Strona internetowa | |
Historia edytuj
Pierwszy gokart został zbudowany w 1956 roku w Stanach Zjednoczonych[1], a trzy lata później nastąpiło zwiększone zainteresowanie tymi pojazdami w Europie. Ponadto w roku 1959 zorganizowano w Nassau pierwsze zawody określane jako mistrzostwa świata – wygrał je Jim Yamane[2]. W 1960 roku odbyły się pierwsze wyścigi gokartów w Europie (we Włoszech, w Niemczech, Danii, Belgii, Holandii, Luksemburgu, Irlandii, Hiszpanii, Szwajcarii i Polsce), a rok później na torze Pista Rossa w Mediolanie zorganizowano zawody o nazwie „mistrzostwa świata”[3][4].
W 1962 roku FIA powołała CIK – Międzynarodową Komisję Kartingową. Komisja ta w roku powstania rozpoczęła organizację Pucharu Narodów[5], zaś w 1964 zorganizowała pierwsze mistrzostwa świata. Miały one miejsce na torze Pista d’Oro w Rzymie, a wygrał Guido Sala przed Ugo Cancellierim i Oscarem Costantinim[6]. W 1966 roku rozszerzono mistrzostwa na cykl trzech wyścigów. Zwyciężyła wówczas jako jedyna kobieta w historii Susanna Raganelli[7]. W sezonie 1968 CIK powołał Puchar Juniorów, który wówczas zdobył Amedeo Pacitto[8]. W 1970 roku powrócono do organizacji mistrzostw jako jednej rundy[9]. W 1978 roku Lake Speed został pierwszym kierowcą spoza Europy, który został kartingowym mistrzem świata pod egidą CIK[10]. Rok później identyczną liczbę punktów uzyskali Peter Koene i Ayrton Senna, jednak CIK przyznał tytuł Holendrowi[11]. W 1981 roku zwiększono pojemność silnika topowej kategorii do 135 cm³, określając ją jako Formuła K. Z uwagi na niewielkie zainteresowanie producentów oraz wykorzystywanie tych silników w nielicznych zawodach, CIK zadecydował o powrocie do jednostek 100 cm³ od 1990 roku[12]. W sezonie 1983 Patrick Dias używał innowacyjnych opon radialnych Michelin, jednak trzeci tytuł z rzędu zdobył wówczas Mike Wilson[13].
W 1986 roku CIK wprowadził obowiązkowe sekcje boczne w gokartach. Mistrzostwa, które odbywały się wówczas w Jacksonville, zakończyły się fiaskiem, kiedy to większość europejskich kierowców uznała tor za niebezpieczny i odmówiła udziału. Zawodnicy zostali ukarani sześciomiesięczną dyskwalifikacją, a mistrzostwo zdobył Augusto Ribas[14]. W sezonie 1989 Mike Wilson ustanowił rekord sześciu tytułów mistrza świata[15]. W sezonie 1994 mistrzostwa po raz pierwszy zorganizowano w Ameryce Południowej – w Córdobie[16]. W latach 2001–2002 mistrzostwa odbywały się na pięciu obiektach[17]. W sezonie 2007 wprowadzono silniki KF o pojemności 125 cm³[18].
Mistrzowie edytuj
Kursywą oznaczono edycje nieorganizowane przez CIK.
Przypisy edytuj
- ↑ 1956 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1959 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1960 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1961 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1962 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1964 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1966 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1968 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1970 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1978 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1979 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1981 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1983 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1986 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1989 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 1994 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 2002 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].
- ↑ 2007 [online], FIA Karting Championship [dostęp 2020-08-31].