Wikipedia

Kazimierz Łukasiewicz

Kazimierz Józef Łukasiewicz[1][2] (ur. 4 marca 1891 w Janowie Lubelskim, zm. między 16 a 19 kwietnia[3] 1940 w Katyniu) – kapitan administracji (piechoty) Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej[4].

Kazimierz Józef Łukasiewicz
Ilustracja
kapitan administracji kapitan administracji
Data i miejsce urodzenia

4 marca 1891
Janów Lubelski

Data i miejsce śmierci

między 16 a 19 kwietnia 1940
Katyń

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

I Korpus Polski w Rosji
23 Pułk Piechoty im. płk. Leopolda Lisa-Kuli
8 Pułk Piechoty Legionów
Dowództwo Okręgu Korpusu Nr II
Komenda miasta Lubin

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Życiorys

edytuj

Był synem Jana i Julii z Dudzińskich[5]. Po ukończeniu szkoły elementarnej podjął w 1902 dalszą naukę w rosyjskim gimnazjum klasycznym. Uczestnik strajku szkolnego z 1905. Jako czynny członek Ochotniczej Straży Pożarnej w Janowie Lubelskim brał udział w pracach konspiracyjnych. W 1909 wyjechał to Tifilisu, do przebywającego tam brata i podjął pracę zarobkową. Jako poddany rosyjski został powołany do wojska, gdzie ukończył szkołę podoficerską oraz oficerską, uzyskał stopień chorążego i służył jako dowódca kompanii w wojskach rosyjskich kwaterujących w Persji[6]. Brał udział w I wojnie światowej, a po wybuchu rewolucji bolszewickiej, opuścił szeregi armii rosyjskiej i wstąpił do Polskiej Organizacji Wojskowej[5]. Zaciągnął się do tworzących się oddziałów polskich na Kaukazie. Następnie trafił do I Korpusu Polskiego gen. Dowbor-Muśnickiego. Po rozwiązaniu Korpusu przedostał się do Lublina, gdzie brał udział w rozbrajaniu żołnierzy austriackich. Wstąpił do Wojska Polskiego i po zweryfikowaniu w stopniu podporucznika otrzymał przydział do 1 lubelskiego pułku piechoty (późniejszy 23 pp). Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 23 pułku piechoty. 23 lutego 1921 został zatwierdzony w stopniu porucznika z grupy „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”[7].

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku. Ukończył w 1922 Szkołę Podchorążych Piechoty. W 1923 był w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i lokatą 2351 (w 1924 lokata zmieniła się na 1391)[8], służył w 23 pp w garnizonie Włodzimierz Wołyński[9]. W 1927 ukończył Szkołę Podchorążych Saperów w Modlinie[wymaga weryfikacji?]. W listopadzie 1927 został przeniesiony do 1 batalionu strzelców w Chojnicach[10], a w lutym następnego roku do 8 pułku piechoty Legionów w Lublinie[11][12]. Na początku 1931 został przeniesiony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr II w Lublinie[13]. W sierpniu 1931 został zatwierdzony na stanowisku adiutanta Komendy Placu Lublin[14]. Następnie w Komendzie miasta Lublin[2][15], gdzie zajmował się wojskowym transportem kolejowym, a następnie pełnił obowiązki adiutanta komendy[6]. W 1937 awansował na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 19 marca 1937. W marcu 1939 był nadal adiutantem Komendy miasta Lublin[16].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Istnieją niejasności, gdzie i kiedy dostał się do sowieckiej niewoli. Wątpliwości te stara się rozwiać Zbigniew Muszyński na łamach Gazety Wyborczej[6]. Najbardziej prawdopodobną wersją jest ta, że wraz z dowództwem DOK II Lublin i Komendą miasta Lublin dotarł do Włodzimierza Wołyńskiego. Tam gen. Smorawiński skapitulował przed Rosjanami i większość oficerów z jego otoczenia dostała się do sowieckiej niewoli. Prawdopodobnie wśród tej grupy znalazł się także Kazimierz Łukasiewicz. Początkowo był jeńcem obozu juchnowskiego (inna nazwa Pawliszczew Bor), zgodnie z kartą rejestracyjną z 19 października 1939[3] - wysłał z tego miejsca kartka pocztową do żony[6]. W listopadzie 1939 przewieziony do Kozielska. Według stanu z kwietnia 1940 był jeńcem kozielskiego obozu. Między 15 a 17 maja 1940 przekazany do dyspozycji naczelnika smoleńskiego obwodu NKWD[3] – lista wywózkowa 029/1 poz. 65 nr akt 2710[17], z 13 kwietnia 1940[3]. Został zamordowany między 16 a 19 kwietnia 1940 przez NKWD w lesie katyńskim[3]. Zidentyfikowany podczas ekshumacji prowadzonej przez Niemców w 1943, zapis w dzienniku ekshumacji z 30.04.1943 pod numerem 724. Figuruje na liście AM-184-724 i liście Komisji Technicznej PCK. Na obu listach z ekshumacji podano tylko jedno imię. Przy tych szczątkach znaleziono pismo z Komendy miasta Lublin, mapę, odznaczenia, medalik[18][19]. Znajduje się na liście ofiar (pod nr 0724) opublikowanej w Gońcu Krakowskim nr 107, w Nowym Kurierze Warszawskim nr 111 z 1943. Krewni w 1946 i 1950 poszukiwali informacji przez Biuro Informacji i Badań Polskiego Czerwonego Krzyża w Warszawie.

Życie prywatne

edytuj

Żonaty z Marią z domu Melik-Babadzianc, miał córki Zofię i Jadwigę[3]. Mieszkał w Lublinie w domu oficerskim przy zbiegu ulic M. Skłodowskiej i A. Grottgera[6].

Ordery i odznaczenia

edytuj

Upamiętnienie

edytuj
  • Minister obrony narodowej Aleksander Szczygło decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 awansował go pośmiertnie na stopnień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 14384) – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie żołnierzy polskich zamordowanych w Katyniu i innych nieznanych miejscach kaźni, nadane przez Prezydenta RP na Uchodźstwie profesora Stanisława Ostrowskiego (11 listopada 1976).
  • Krzyż Kampanii Wrześniowej – zbiorowe, pośmiertne odznaczenie pamiątkowe wszystkich ofiar zbrodni katyńskiej (1 stycznia 1986).
  • Tablica na Janowskim Epitafium Katyńskim[21].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ W ewidencji wojskowej dla odróżnienia od innych oficerów o tym samym nazwisku i imieniu występuje jako Kazimierz Łukasiewicz I. Następnie dodano drugie imię Józef
  2. ↑ a b „Dziennik Personalny” (R. 15, nr 7), MSWojsk, 12 marca 1934, s. 93.
  3. ↑ a b c d e f УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, s. 469.
  4. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 161.
  5. ↑ a b c d Kiński i inni, Katyń, Księga Cmentarna, 2000, s. 365.
  6. ↑ a b c d e f Wyborcza.pl [online], lublin.wyborcza.pl [dostęp 2019-03-08].
  7. ↑ „Dziennik Personalny” (R.2, nr 9), MSWojsk, 5 marca 1921, s. 364.
  8. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1924, s. 386.
  9. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1923, s. 191, 444.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 299.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 33.
  12. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWosjk, 1928, s. 24, 239.
  13. ↑ „Dziennik Personalny” (R.12, nr 1), MSWojsk, 28 stycznia 1931, s. 56.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 229.
  15. ↑ Rocznik Oficerski, Warszawa: MSWojsk, 1932, s. 83, 504.
  16. ↑ a b Rybka R, Stepan K., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 308, 838.
  17. ↑ Jędrzej Tucholski, Mord w Katyniu, 1991, s. 657.
  18. ↑ Listy katyńskie w zasobie Archiwum Państwowego w Lublinie – Archiwum Państwowe w Lublinie [online], lublin.ap.gov.pl [dostęp 2018-08-13] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-07] (pol.).
  19. ↑ Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943, s. 184.
  20. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  21. ↑ Janowskie Epitafium Katyńskie – LAJF [online], lajf.info [dostęp 2019-03-09] (pol.).

Bibliografia

edytuj
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 1932.
  • Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
  • УБИТЫ В КАТЫНИ, Москва Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья» 2015, ISBN 978-5-78700-123-5.
  • Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Auswaertiges Amt – Amtliches Material Zum Massenmord Von Katyn, Berlin 1943.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kazimierz_Łukasiewicz&oldid=74400178”