Kazimierz Albert
Kazimierz Karol Albert (ur. 1 stycznia 1897[1][2][3] w Szczepiatynie, zm. 1977) – major piechoty Wojska Polskiego.
 major piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1897 |
|---|---|
| Data śmierci |
1977 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Galicyjski pułk piechoty nr 55 |
| Stanowiska |
dowódca batalionu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się w Szczepiatynie, w ówczesnym powiecie rawskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jerzego[4]. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarskiej i królewskiej armii. Jego oddziałem macierzystym był Galicyjski Pułk Piechoty Nr 55 ze Lwowa. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1918 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty[5].
1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 2 dywizjonie żandarmerii polowej etapowej, a jego oddziałem macierzystym był 4 pułk Strzelców Podhalańskich[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 990. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego oddziałem macierzystym był nadal 4 pułk Strzelców Podhalańskich w Cieszynie[7]. Później został przeniesiony do 34 pułku piechoty w Białej Podlaskiej[8]. W listopadzie 1924 roku został przydzielony z 34 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Biała Podlaska na stanowisko oficera instrukcyjnego[9][10]. W marcu 1926 roku, w związku z likwidacją stanowiska oficera instrukcyjnego, został przydzielony do macierzystego pułku[11]. W Białej Podlaskiej pełnił służbę przez kolejnych osiem lat[12][13]. 3 maja 1926 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 73. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. Z dniem 10 września 1934 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej[15][16]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 roku i 47. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Następnie został przeniesiony do 40 pułku piechoty we Lwowie, w którym dowodził I batalionem[17].
Na czele tego batalionu walczył w obronie Warszawy[18][19]. Po kapitulacji załogi stolicy dostał się do niemieckiej niewoli. 31 marca 1940 roku został przeniesiony z Oflagu X B do Oflagu X A, a później do Oflagu VI B Dössel. 16 kwietnia 1946 przyjechał do Szczecina, skąd udał się do Bielska[4].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari[20]
- Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”[21]
- Krzyż Walecznych (trzykrotnie) „za czyny męstwa i odwagi wykazane w wojnie rozpoczętej 1 września 1939 roku”[22]
- Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)[23][24]
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)[25]
Przypisy edytuj
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 29, tu podano, że urodził się 1 stycznia 1897.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 33, sprostowano datę urodzenia z „28 stycznia 1897” na „1 stycznia 1897”.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 194, ponownie sprostowano datę urodzenia z „1 stycznia 1897” na „28 lutego 1897”.
- ↑ a b Straty ↓.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 376, 636.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 233, 538.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 88.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 224, 430.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 125 z 28 listopada 1924 roku, s. 705.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 208, 374, 1328.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 50, 215.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 58, 564.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 128.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 261.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 54.
- ↑ Grzybowski 1990 ↓, s. 23, 27.
- ↑ Porwit 1979 ↓, s. 135, 148, 273.
- ↑ Głowacki 1985 ↓, s. 151, 214, 333.
- ↑ Grzybowski 1990 ↓, s. 177.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 58.
- ↑ Rómmel 1958 ↓, s. 401.
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 121, poz. 282 „za zasługi w służbie wojskowej”.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 29.
- ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 636.
Bibliografia edytuj
- Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
- Ludwik Głowacki: Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939. Wyd. 5. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1985. ISBN 83-11-07109-8.
- Jan Grzybowski: 40 pułk piechoty „Dzieci Lwowskich” w obronie Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1990. ISBN 83-11-07846-7.
- Marian Porwit: Obrona Warszawy wrzesień 1939 r. Wspomnienia i fakty. Wyd. IV. Warszawa: Wydawnictwo „Czytelnik”, 1979.
- Juliusz Rómmel: Za honor i ojczyznę. Wspomnienia dowódcy armii „Łódź” i „Warszawa”. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Iskry”, 1958.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-08-06].