Kazimierz Jesionowski

Kazimierz Jesionowski (ur. 3 lutego 1893 w Łodzi, zm. 23 sierpnia 1919 w Warszawie)[1][2] – polski kapitan pilot 8 eskadry wywiadowczej.

Kazimierz Jesionowski
Ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data i miejsce urodzenia

3 lutego 1893
Łódź

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1919
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Formacja

Carskie Siły Powietrzne
Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

8 eskadra wywiadowcza

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
Wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Polowa Odznaka Pilota
Samolot, na którym rozbił się Kazimierz Jesionowski

Życiorys edytuj

Urodził się w Łodzi, gdzie ukończył Szkołę Zgromadzenia Kupców, zdając w niej maturę[3]. W związku z antyniemieckimi poglądami i jednoczesnym posiadaniem obywatelstwa niemieckiego, zgłosił się jako ochotnik do armii carskiej, celem uniknięcia internowania. Na terenie Rosji ukończył szkolenie w szkole oficerskiej oraz uczestniczył w walkach na froncie. Początkowo był obserwatorem w lotnictwie. Ukończył szkołę pilotów na Krymie. Dołączył do I Korpusu Polskiego pod dowództwem gen. Józefa Dowbor-Muśnickiego[1].

W kwietniu 1919 jako pilot 8 eskadry wywiadowczej uczestniczył w bombardowaniu statków Armii Czerwonej na rzece Pina[4]. Uczestniczył także w misji specjalnej w Pskowie, podczas której został uwięziony przez Niemców w obozie jenieckim. Do polski przedostał się w trakcie rewolucji listopadowej w Niemczech. W Polsce zgłosił się na ochotnika do lotnictwa. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W związku z jego wysokimi kwalifikacjami, został wycofany z frontu i został pilotem oblatywaczem do oblatywania samolotów kierowanych na front[1][2].

Zginął wraz z por. inż. Karolem Słowikiem, 23 sierpnia 1919 na lotnisku mokotowskim w trakcie lotu pokazowego przed Naczelnikiem Państwa marszałkiem Józefem Piłsudskim na samolocie konstrukcji Karola Słowika – CWL Słowik, wykonanego w oparciu o pozostawione przez niemieckie wojska wraki samolotów. Samolot podczas lotu utracił skrzydła na wysokości około 500 m, co było spowodowane słabą jakością użytych materiałów[1][2].

Jesionowski został pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana[1][2].

Za zasługi na froncie został odznaczony Polową Odznaką Pilota[1][2].

 
Odjazd 8-ej eskadry wywiadowczej na front w kwietniu 1919 (ppor. Zygmunt Herget, por. Stanisław Gołębiowski, ppor. Kazimierz Jesionowski)

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f Historia Lotnictwa Polskiego [online], shinden.org [dostęp 2023-05-08].
  2. a b c d e Stanisław Borowy, Marian Romeyko, Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa: praca zbiorowa, „Biblioteka Uniwersytecka w Poznaniu”, 1933 [dostęp 2023-05-27].
  3. Anna Kaniewska, Łódzkie orlęta – wychowankowie Szkoły Zgromadzenia Kupców – bohaterowie wojny 1920 roku, „Bitewnik Łódzki 1920”, sierpień 2020.
  4. Jerzy Pawlak, Polskie eskadry w latach 1918–1939, Wyd. 1, Biblioteczka skrzydlatej Polski, Warszawa: Wyd. Komunikacji i /Laczności, 1989, s. 179, ISBN 978-83-206-0760-4 [dostęp 2023-05-27].